مصدومیت یک آتشنشان بر اثر انفجار دستگاه خاموش کننده آتش
انفجار تاسیسات هستهای نطنز (۱۳۹۹)
حریق کمتر از ۱۸ هکتار از مناطق تحت مدیریت لرستان
🎥ویدئو/ تجهیز ۳ هزار ساختمان اروپایی به سیستم اعلام حریق ایرانی
دریافت مجوز استخدام ۵۰۰۰ نیروی آتش نشانی در سراسر کشور
حمله ناو آمریکایی به هواپیمای ایرباس آ-۳۰۰ (پرواز شماره ۶۵۵ ایران ایر) در خلیج فارس (۱۳۶۷)
مدیریت خطر پذیری جامعه مجموعه ای از راهکارها و ابزارهائی است که به عنوان بخشی از فرایند توسعه ملی، خطرات احتمالی ناشی از مخاطرات را در سطح جامعه کاهش می دهند و آن پیشگیری کاهش آثار مخاطرات را هدف قرار می دهد آسیب پذیری را کم و آمادگی در برابر وضعیت اضطراری را بهتر می نماید در حالی که مدیریت خطرپذیری در حالت عادی نیز ضروری است.
در کشور ما هر سال بلایای طبیعی متعددی با ابعاد مختلف اتفاق می افتد که موجب وارد شدن آسیب های جدی به زیر ساخت های جامعه از جمله سامانه های مربوط به دفع فاضلاب می گردد. بر اساس تجارب موجود ، فقدان تسهیلات دفع مدفوع و فاضلاب در مراحل اولیه اسکان موقت جمعیت بلا دیده از مهمترین نیازهای اساسی است که معمولا با تاخیر قابل توجهی به آن پاسخ داده می شود و این تاخیرممکن است اثرات زیادی را بر سلامت مردم بر جای گذارد که به آسانی قابل جبران نیست.
در کشور ما هر سال بلایای طبیعی متعددی با ابعاد مختلف اتفاق می افتد که موجب وارد شدن آسیب های جدی به زیر ساخت های جامعه از جمله سامانه های مربوط به دفع فاضلاب می گردد. بر اساس تجارب موجود ، فقدان تسهیلات دفع مدفوع و فاضلاب در مراحل اولیه اسکان موقت جمعیت بلا دیده از مهمترین نیازهای اساسی است که معمولا با تاخیر قابل توجهی به آن پاسخ داده می شود و این تاخیرممکن است اثرات زیادی را بر سلامت مردم بر جای گذارد که به آسانی قابل جبران نیست.
شرايط اضطراری و بلایای طبیعی تمام مناطق زمین را تحت تأثیر قرار داده و موجب آسیب به مردم، دارائی، زیرساخت ها، اقتصاد و محیط می گردند. آسیب به مردم مواردی چون مرگ، جراحت، بیماری، سوء تغذیه و فشارهای روحی و روانی را شامل می شود. اگر شرايط اضطراری و خطرات آسیب پذیری ناشی از آنها به شکل مؤثری مدیریت نداشته باشند اهداف توسعه پایدار با مشکل روبرو خواهد شد.
جوامع متأثر از بلا اغلب فاقد آب وتجهيزات بهسازي هستند. آنها وحشت زده و مستعد ابتلا به بيماري مي باشند. تخريب روش هاي آشنا وتغيير مکان به محيط هاي جديد منجر به نابودي رفتارهاي بهداشتي موجود شده و افزايش خطر انتقال بيماري و اپيدمي در افراد را به همراه دارد.