نجات ۱۰ تن از میان دود آتشسوزی در یک ساختمان تجاری مسکونی/ ۳ آتشنشان مصدوم شدند 🎥 مخاطرات زیست محیطی در غزه عوامل زیستمحیطی عامل اصلی مهاجرت اصفهانیها به شهرهای شمالی است/ نرخ بالای «اماس» و سرطان در اصفهان باعث شده تا برخیها تمایلشان برای زندگی در این استان را از دست بدهند 🎥 ایران، جزو ۱۰ کشور برتر از لحاظ تجهیزات و نیروی انسانی در آتشنشانی آتش نشانان جان و امید افراد را نجات میدهند/تشکیل سازمان ایمنی کشوری در دستور کار قرار گیرد هشدار درخصوص احتمال وقوع حریق در مراتع اصفهان
با توجه به بحران آب در کشور به خصوص در چند دهه اخیر، بررسی کیفیت آب های زیرزمینی و شناسایی عوامل مؤثر در کاهش کیفیت این منبع آبی،امر مهمی به شمار می رود. اطلاعات موجود از وضعیت آب های زیرزمینی استان اردبیل حاکی از آن است که به لحاظ عدم وجود آب سطحی مازاد، قسمت اعظم آب مصرفی در منطقه مورد مطالعه از منابع آب های زیرزمینی تأمین می شود.
رسوبگذاری و خورندگی باعث کاهش کیفیت آب و آسیب به تجهیزات لولهکشی در سیستمهای تامین آب میشوند. در این مطالعه تمایل به خورندگی یا رسوبگذاری منابع آب زیرزمینی شامل چشمه، قنات، چاههای عمیق و نیمهعمیق در مناطق روستایی کاشان طی سالهای 1381 تا 1392 مورد بررسی قرار گرفت.
، معاون پایش اداره کل محیط زیست و توسعه پایدار شهرداری تهران با اشاره به شرایط کمآبی سال جاری، نقش شهرداریها در توسعه فضای سبز سازگار با اقلیم و استفاده از روشهای نوین آبیاری فضای سبز، بر نقش مردم در کاهش مصرف آب در شهر تهران تاکید کرد.
ایران در کمربند خشک و نیمه خشک جهان قرار گرفته و 90% آب شیرین مورد نیاز در کشور از منابع آب زیر زمینی تأمین می شود. با توجه به افزایش روزافزون آلودگی و کاهش کیفیت منابع آب زیرزمینی در اثر فعالیت های کشاورزی، صنعتی و توسعه ی شهری، در این پژوهش نسبت به بررسی غلظت عناصر آرسنیک، روی، کروم و منگنز در منابع آب زیر زمینی دشت رزن و تهیه نقشه پهنه بندی در طی فصول بهار و تابستان 1391 اقدام شد.
اطلاع از غلظت نیترات، عوامل تاثیرگذار در بیلان و روند تغییرات آن در یک آبخوان از اهمیت فوقالعادهای برخوردار است. با توجه به آنکه مدلسازی روشی کارامد جهت پیشبینی غلظت این آنیون در منابع آب است، در این مطالعه با استفاده از مدل تجمعی پارامتریک و شبیهسازی مونتکارلو غلظت نیترات در منابع آب زیرزمینی دشت قزوین برآورد و تجزیه تحلیل شد.
در این مطالعه، یک شاخص نوین برای ارزیابی کیفیت منابع آب برای مصرف شرب با عنوان شاخص اصلاح شده کیفیت آب آشامیدنی (Modified Drinking Water Quality Index: MDWQI) توسعه یافت و از آن در بررسی وضعیت کیفیت منابع آب زیرزمینی تأمینکننده آب آشامیدنی در مناطق شهری ایران در سال 1390 استفاده گردید.