اولین قدم برای طراحی یک برنامه ارتقای سلامت در محل کار، ارزیابی نیازها یا تعیین وضعیت موجود می باشد. در ارزیابی یک برنامه دو رویکرد غالب وجود دارد، یکی انجام ارزیابی توسط مجریان برنامه که آن را ارزیابی درونی می نمامیم و دیگری ارزیابی برنامه توسط همگنان یا ارزیابی بیرونی. استفاده از ابزارهای ارزیابی عملکرد به منظور پایش و ارزشیابی اقدامات سلامت امری متداول است.
کارگران نیروی مولد جامعه بوده و تامین سلامت آنها ضروری است. هدف این مطالعه بررسی وضعیت سلامت نیروی کار در جامعه کار و تولید ایران و ارائه مدلی برای بهبود آن است.
افراد بیش از یک سوم عمر خود را در محیط های کاری سپری میکنند لذا تامین ایمنی و سلامت محیط های کاری از اهمیت بالایی در توسعه اقتصادی و کاهش هزینه های ناشی از آن برخوردار است.
منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس دومین منبع گاز در جهان و پایتخت انرژی کشور ایران است. صنعت نفت و گاز از طرق مختلف بر سلامت ساکنان منطقه تأثیرگذار است. در جوامع پیرامون این مناطق تولید و توسعه این صنعت، سبب بروز موارد استرس زای عمده شامل آلودگی هوا و آبهای سطحی و زیرزمینی، ترافیک وسایل نقلیه سنگین، آلودگی صوتی، تصادفات و اختلالات عملکردی و نیز تنش های روانی-اجتماعی که همراه با تغییرات اجتماعی هستند، می شود