انرژی هسته‌ای اغلب به عنوان ابزاری مهم در ردیف اقدامات مورد نیاز برای کمک به جلوگیری از تغییر آب و هوا خوانده می‌شود و اخیرا برخی از فعالان محیط زیست و دانشمندان آب و هوا به دلیل حمایت‌شان از انرژی هسته‌ای به عنوان ابزاری برای کمک به کاهش انتشار دی اکسید کربن مورد توجه قرار گرفته‌اند.
با این حال اگرچه هدف کاهش چشمگیر انتشار دی اکسید کربن بسیار با اهمیت است، اما هنوز دلایل بسیاری وجود دارد تا انرژی هسته‌ای به عنوان راه‌حلی برای ایجاد سیستم انرژی با دوام بلندمدت مدنظر قرار گیرد.
به گزارش روزنامه هافینگتن‌پست، ما می‌توانیم به انرژی هسته‌ای از دیدگاه‌های مختلفی نگاه کنیم. درست است که تحلیل‌های دقیق چرخه حیات نشان می‌دهد که مجموع انتشار دی اکسید کربن از انرژی هسته‌ای قابل مقایسه با انرژی‌های تجدیدپذیر نیست و دست کم ۱۰ تا ۲۰ برابر کمتر از حتی الکتریسیته حاصل از گاز طبیعی برای یک حجم مشخص تولید الکتریسیته است، اما برخی نیز استدلال می‌کنند که استخراج اورانیوم باعث انتشار دی اکسید کربن می‌شود. انتشار گازهای گلخانه‌ای تنها یک جنبه است که مورد بررسی قرار می‌گیرد و همین طور وجه اصلی بحث‌های تازه در میان طرفداران محیط زیست است.
همه نیروگاه‌های هسته‌ای حال حاضر فعال از اورانیوم استفاده می‌کنند؛ یک عنصر نسبتا فراوان با منابعی محدود. بنابراین احتمالا بعدها در آمریکا مسایل کمبود اورانیوم در برخی نقاط پدیدار خواهد شد. هزینه‌های سوخت هسته‌ای بخش نسبتا کوچکی از هزینه عملیاتی است و بنابراین تاثیر ضعیفی بر هزینه الکتریسیته دارد برای همین نایاب بودن ممکن است عامل اصلی باشد یا نباشد.
در مورد انرژی هسته‌ای مسائل اقتصادی بسیار مهمی وجود دارد. زمانی که تجربه کسب می‌کنیم و تعداد ساخت تاسیسات افزایش می‌یابد، تقریبا هزینه همه تکنولوژی‌ها کاهش می‌یابد. به طور قابل توجهی این موضوع در مورد فوتوولتائیک (تولید انرژی از خورشید) در طول دهه گذشته دیده می‌شود. تکنولوژی که قیمت آن تا ۸۰ الی ۹۰ درصد در ظرف چند سال سقوط کرد. ممکن است انرژی هسته‌ای تنها نمونه مغایر این مثال باشد. در طول زمان افزایش یکنواخت هزینه‌های ساخت نیروگاه‌های هسته‌ای به دلیل نیاز برای اقدامات مازاد و پیچیده ایمنی وجود داشته است. افزون بر این، انرژی هسته‌ای در حال حاضر به طور قابل توجهی گران‌تر از دیگر گزینه‌های جایگزین از جمله انرژی باد است. نیروگاه‌های جدید که قرار است در انگلیس ساخته شود از یک وثیقه بهای دولتی ۳۵ ساله به کمپانی‌های انرژی برخوردار می‌شوند که دو برابر هزینه فعلی الکتریسیته در آن کشور است. پروژه اروپایی ساخت راکتورهای نسبتا ارزان در فرانسه و فنلاند که به میزان چشمگیری زمان ساخت را کاهش می‌دهد هرگز به آن صورت که انتظار می‌رفت از آب در نیامد. در نهایت در ایالات متحده یک برنامه فدرال وجود دارد که هزینه‌ای را برای صنعت انرژی هسته‌ای در مواردی که حادثه‌ای رخ دهد در نظر می‌گیرد و یک نوع بیمه برای این صنایع در نظر گرفته می‌شود.
آلمان تصمیم گرفته است تا ظرف یک دهه انرژی هسته‌ای را کنار بگذارد و در طول این مدت ۳۰ تا ۴۰ درصد الکتریسیته خود را از انرژی‌های تجدیدپذیر فراهم خواهد کرد. آزمایشگاه ملی انرژی تجدیدپذیر سناریوهایی را برای ایالات متحده ترتیب داده است تا در اواسط قرن جاری به ۸۰ درصد تولید الکتریسیته از طریق انرژی تجدیدپذیر دست یابد، هدف مشابهی که آلمان برای سیستم تولید انرژی خود در نظر گرفته است.
مساله حذف زباله‌های هسته‌ای که هنوز به طور رضایت‌بخشی حل نشده در این جا ذکر نشده است. افزون بر این هیچ منبع انرژی دیگری وجود ندارد که ما مرتباً در آن از اشتباهات جزیی انسانی در ترس باشیم. روشن است که انرژی زغال سنگ در حال حاضر به نسبت انرژی هسته‌ای جان افراد بیش‌تری را می‌گیرد. اما حوادث فاجعه بار چرنوبیل، تری مایل‌آیلند و فوکوشیما زخم‌های بلندمدتی را بر مناطق وسیعی به جای گذاشته و هزاران نفر را بی‌سرپناه گذاشته است.
یک مساله دیگر درباره انرژی هسته‌ای وجود دارد که کمتر به آن پرداخته شده است. اگر ما اکنون به مباحث پیرامون برنامه هسته‌ای ایران نگاه کنیم، معنای پنهانی این است که ما (کشورهای صنعتی، کشورهای غربی و یا ایالات متحده به تنهایی) باید اجازه داشته باشیم تا تصمیم بگیریم چه کس دیگری به باشگاه هسته‌ای بپیوندد و این‌که ما باید حق کنترل دستیابی به تکنولوژی و سوخت هسته‌ای را داشته باشیم. این نگرش نوع جدیدی از استعمار انرژی را ارائه می‌کند و نباید در قرن بیست و یکم پذیرفتنی باشد.
به طور بنیادی، یک سیستم انرژی با دوام نمی‌تواند آن نوع انرژی باشد که نگرانی‌ها را نسبت به جابه‌جایی اجتماعی، حوادث فاجعه‌آمیز یا گسترش سلاح به عنوان محصول جانبی افزایش دهد. مهم‌تر این‌که یک سیستم انرژی پایدار آن انرژی نیست که زباله‌هایش را رها می‌کند تا نسل‌های آینده آن را پاک‌سازی کنند به ویژه زمانی که دیگر انرژی‌های دیگر وجود دارند.(ایسنا)
