توضیحات :
مجله علمی پژوهشی سلامت کار ایران
دوره ۶ – شماره ۴ – سال ۱۳۸۸
نویسندگان : سمیه گلباز ، مهدی فرزادکیا ، مجید کرمانی
زمینه و هدف: در دهه‌های اخیر شهر تهران بدلیل رشد بیش از حد جمعیت، افزایش بسیار زیاد وسایل نقلیه و نیز تجمع و تمرکز شدید صنایع با بحران‌های زیست‌محیطی گوناگون از جمله آلودگی هوا دست به گریبان است. بر این اساس پایش آلاینده‌ها و تعیین مستمر کیفیت هوای این کلان شهر به منظور تدوین برنامه‌های کنترل آن، ضروری به نظر می‌رسد.
روش بررسی: در این تحقیق شاخص کیفیت هوا از طریق درون‌یابی بین غلظت آلاینده‌ها برای پنج آلاینده معیار یعنی CO ، NO۲ ، SO۲ ، PM۱۰ ، O۳ هوای شهر تهران در سال ۱۳۸۷۷ محاسبه شد و بر مبنای جدول استاندارد کیفیت بهداشتی هوا در گروه‌های خوب، متوسط، غیر بهداشتی برای گروه‌های حساس، غیربهداشتی، بسیارغیربهداشتی و خطرناک طبقه‌بندی گردید.
یافته ها: نتایج این تحقیق نشان داد که در سال ۱۳۸۷، ۴۳ روز کیفیت هوا از حد استاندارد سازمان حفاظت محیط زیست آمریکا کمتر شد و در۳۲۳ روز دیگر از حد استاندارد ( AQI >100 ) تجاوز کرده است که به ترتیب ۴۰ درصد غیر بهداشتی برای گروه‌های حساس، ۲۷ درصد بسیار غیربهداشتی و ۲۱ درصد غیربهداشتی بوده است. در فصل تابستان، ازن و در فصل زمستان، منوکسیدکربن به عنوان آلاینده مسئول شناخته شدند. همچنین ماه های تیر و مرداد به ترتیب با میانگین شاخص های ۲۰۴ و ۲۱۴ آلوده ترین ماه‌های سال بودند.
نتیجه گیری: مقایسه نتایج این تحقیق با مطالعات سنوات گذشته نشان داد که کیفیت هوای شهر تهران بهبود نیافته و در وضعیت بسیار وخیمی از نظر حفظ سلامتی افراد جامعه، بخصوص گروه های حساس قرار دارد
واژه‌های کلیدی : آلودگی هوا ، شاخص کیفیت هوا ، آلاینده مسئول ، تهران
<< ادامه مطلب را در فایل پیوست مطالعه فرمایید >>
