بررسی اثرات متقابل بین حمل و نقل شهری (مترو، بی آرتی) و تراکم شهری بر مبنای شاخص های زمین و مسکن با استفاده از GIS (مطالعه موردی: منطقه ۸ تهران)

پراکندگی کاربری های متنوع شهری و شدت فشردگی آن ها در سطح و ارتفاع (تراکم ) تعیین کننده چگونگی تأمین نیازهای شهروندان است ، چرا که برای استفاده از امکانات شهر ناگزیرند به قصد این کاربری ها حرکت نمایند. مترو و بی آرتی دو سیستم حمل و نقل عمومی انبوه بر با کم ترین تداخل ترافیکی هستند که وظیفه انتقال شهروندان به این نقاط را بر عهده دارند و در عین حال اجرای زیرساخت های آن ها هزینه ای به مراتب بیش تر از سیستم های دیگر حمل و نقل به شهر تحمیل می نماید.