توضیحات :
فصل اول : کلیات
ماده ۱ـ جهت تحقق اصل پنجاهم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و بمنظور پاکسازی و حفاظت هوا از آلودگی ها کلیه دستگاه ها و مؤسسات و کلیه اشخاص حقیقی و حقوقی موظفند مقررات و سیاست های مقرر در این قانون را رعایت نمایند.
ماده ۲ـ اقدام به هر عملی که موجبات آلودگی هوا را فراهم نماید ممنوع است.
منظور از آلودگی هوا عبارتست از وجود و پخش یک یا چند آلوده کننده اعم از جامد، مایع، گاز، تشعشع پرتوزا و غیر پرتوزا در هوای آزاد به مقدار و مدتی که کیفیت آن را بطوریکه زیان آور برای انسان و یا سایر موجودات زنده و یا گیاهان و یا آثار و ابنیه باشد تغییردهد.
ماده ۳ـ منابع آلوده کننده هوا که تحت مقررات این قانون قرار دارند به سه دسته زیر طبقه بندی میشوند.
الف ـ وسائل نقلیه موتوری
ب – کارخانجات و کارگاه ها و نیروگاه ها
ج – منابع تجاری و خانگی و منابع متفرقه
فصل دوم : وسائل نقلیه موتوری
ماده ۴ـ استفاده از وسائل نقلیه موتوری که بیش از حد مجاز مقرر دود و آلوده کننده های دیگر وارد هوای آزاد نمایند ممنوع است حد مجاز خروجی وسائل نقلیه موتوری توسط سازمان حفاظت محیط زیست با همکاری وزارت صنایع و معادن تعیین و به تصویب شورایعالی حفاظت محیط زیست می رسد.
ماده ۵ـ هر وسیله نقلیه موتوری که بکارگرفته میشود باید دارای گواهینامه مخصوص مبنی بر رعایت حد مجاز خروجی آلوده کننده های هوا باشد. دارندگان وسائل نقلیه موتوری مکلفند همه ساله وسایل نقلیه خود را در مراکز مورد تأئید سازمان حفاظت محیط زیست که توسط شهرداری ها ایجاد میگردد تحت آزمایش و معاینه قرار داده و گواهینامه مبنی بر رعایت حد مجاز آلودگی را دریافت نمایند. در غیر این صورت از تردد وسائل نقلیه فاقد گواهینامه مذکور به ترتیبی که در آیین نامه اجرائی این قانون تعیین میشود جلوگیری خواهد شد.
<< ادامه مطلب را در فایل پیوست مطالعه فرمایید >>
