توضیحات :
سمیت سرب هزاران سال است که برای انسان شناخته شده است. علیرغم شناختی که نسبت به سمیت این عنصر وجود دارد هنوز هم درگستره وسیعی از صنایع مصرف می شود. اداره خدمات بهداشت عمومی آمریکا ۱۱۳ حرفه را که در آنها شخص به اقتضای شغلی در معرض تماس با سرب است معرفی نموده است. سرب پس از آهن دومین فلز پر مصرف صنعتی محسوب می شود. تماس با سرب از زمان انقلاب صنعتی رو به افزایش بوده است و در قرن اخیر به خاطر استفاده از بنزین حاوی سرب شدت گرفت، به طوری که مقدار سرب موجود در بدن انسان امروزی ۵۱۱ تا ۱۱۱۱ برابر انسانهای قبل از دوران صنعتی شدن است. فعالیت های شغلی نظیر کار با پودرها، مایعات و یا خمیرهای حاوی سرب، جارو کردن یا نظافت خشک محیط های آلوده به سرب، ذوب، سوزاندن، بریدن، سوراخ کردن، ماشین کاری، سند بالست، تراشیدن، سائیدن، پرداخت کاری، ایچینگ یا جوشکاری سرب و ترکیبات حاوی سرب به طور مستقیم در معرض تماس تنفسی با گرد و غبار و یا فیوم های سرب هستند.
سرب و ترکیبات آن در دو شکل آلی و معدنی استفاده می شوند. سرب آلی کمتر متداول بوده و از خصوصیات و اثرات بهداشتی متفاوتی نسبت به سرب معدنی برخوردار است. در کشور ما به دنبال حذف سرب از بنزین در اوایل دهه ۸۱،تماس با سرب آلی تقریباً حذف شد. تماس با سرب معدنی و ترکیبات آن در محیط های شغلی به روش های تنفسی، گوارشی و پوستی انجام و زمینه ساز صدمات و مسمومیت سربی در کارگران می شود. سرب نه تنها سلامتی افرادی را که به اقتضای شغلی مجبور به تماس با آن هستند را به خطر می اندازد، بلکه یکی از شایع ترین آلاینده های زیست محیطی محسوب می شود که سلامتی جامعه و بویژه کودکان را به طور جدی به خطر می اندازد.کودکان در اثر تماس با رنگ های سربی به کار رفته در اسباب بازی ها و پوشش خوراکی ها و یا بر اثر تماس با سربی که توسط والدین شان از محیط کار به منزل آورده می شود به مسمومیت مزمن مبتلا می شوند. افرادی که در نزدیکی کارگاه های صنعتی و یا در شهرهای پرترافیک زندگی می کنند از شانس ابتلا بالاتری به مسمومیت مزمن با سرب برخوردار هستند.
<< ادامه مطلب را در فایل پیوست مطالعه فرمایید >>
لطفا برای دانلود “راهنمای کنترل سرب در محیط کار” از لینک زیر استفاده نمایید.
