راهنمای مواجهه با جیوه در محیط کار

جیوه به علت پایداری در محیط زیست و تجمع زیستی در زنجیره غذایی، از خطرناک‌ترین آلاینده‌های زیست‌محیطی بوده و در برخی کشورها مانند ژاپن و عراق سابقه ناخوشایندی از خود بر جای گذاشته است. جیوه و ترکیبات آن توسط سازمان حفاظت محیط زیست آمریکا (EPA^۱ )در فهرست III آلاینده‌ های خطرناک هوا (HAPs^۲ )قرار گرفته است. این سازمان همچنین در سال ۲۰۰۵ قانون هوای پاک جیوه را صادر کرد، تا بدینوسیله با ایجاد استانداردهای عملکردی، با کنترل انتشار جیوه، به تصفیه پایدار آن کمک کند. برنامه زیست‌محیطی سازمان ملل (UNEP^۳)، نیز تلاش فوق‌العاده‌ای در شناسایی و کمی‌سازی آلودگی جیوه در سراسر جهان انجام داده، و با استقرار برنامه جیوه، به کاهش ریسک مواجهه کمک کرده است. میزان واردات این فلز در ایران از ۶۶۰۰۰ تن در سال ۱۹۹۸ به ۱۲۲۰۰۰ تن در سال ۱۹۹۹ افزایش یافته است.

جیوه، فلزی است که در دمای اتاق شکل مایع یا بخار دارد، اما بسته به تغییرات دما و فشار، ممکن است در حاالت فیزیکی و اشکال شیمیایی مختلفی وجود داشته باشد. از لحاظ فیزیکی، گونه‌های جیوه گازی بر ترکیبات ذره‌ ای موجود در هوا غلبه دارد. جیوه گازی به سه دسته گروه بندی شده است: (۱) جیوه عنصری، (۲) جیوه غیرآلی و (۳) جیوه آلی. با توجه به گرایش جیوه به انجام تعامل بیولوژیکی، به‌طور کلی پیش‌بینی تغییرات غلظت و اشکال شیمیایی این فلز دشوار و پیچیده میباشد. تشکیل گونه‌های مختلف جیوه، یک پارامتر مهم در درک چرخه‌ های جوی و انتشار و رسوب آن در جو می‌ باشد. جو یا هوای موجود در محل مسیر اصلی انتقال جیوه از منابع و انتشار به محیطهای مختلف می‌باشد. رها شدن جیوه به داخل جو در سال ۱۹۸۰، حدود   ۶۰۰۰تن برآورد شده است. غلظت های جیوه در جو، در نتیجه فعالیت‌ های انسانی به‌ویژه سوزاندن سوخت ‌های فسیلی و زباله‌ های شهری دچار تغییر شده است.

<< ادامه مطلب را در فایل پیوست مطالعه فرمایید >>

لطفا برای دانلود “راهنمای مواجهه با جیوه در محیط کار” از لینک زیر استفاده نمایید.