توضیحات :
ارزیابی ارگونومیـک محیط کار چیزی فراتر از آنالیز یک کار یا فعالیت است، بلکه آن تحقیقی جامع روی کلیه ی خطرات مکانیکی بالقوه و ریسک های که متوجه افراد است و شناسایی راهکارهای کنترل آنها است. اهداف نهایی یک برنامه ارزیابی ارگونومی افزایش بهره وری و کاهش مخاطرات محیط کار است. بنابراین، هدف برنامه ارزیابی ارگونومیکی، ارزشیابی توانایی ها و محدودیت های کارگران و مستندکردن مطالبات شغلی است. زمانی که این مطالبات شغلی تعیین شد، یک ارگونومیست می تواند از این اطلاعات برای طراحی مجدد وظایف استفاده کند تا درصد بزرگی از جمعیت بتوانند از عهده انجام آن کارها برآیند، یا کارگران را برای مشاغلی انتخاب کنند که خطرات بالقوه شغلی برای آنها به حداقل برسد.
کاهش دادن مخاطرات شغلی، به نوبه خود با کم کردن هزینه های قابل اندازه گیری زیر منجر به افزایش سود دهی شرکت خواهد شد:
- هزینه صدمات و بیماری های کارگران
- سود از دست رفته وقتی که تولید به دلیل جراحات کارگر و بیماری متوقف می شود
- هزینه های غرامت کارگر و حق بیمه
- حق بیمه سلامت
در بسیاری از مواردِ طراحی سیستم، نقش ارگونومیـسـت ها ضروری و حیاتی است برای مثال، چیدمان فضای کاری و محل کار، تعیین نوع و ویژگی های کنترل ها و نشانگرها، سازگاری و استقرار آنها و تخصیص عملکرد بین اپراتورهای انسانی و ماشین ها به ارگونومیست ها محول می شود. ارگونومیـست ها ویــژگی های خاص عامل انسانی را در طراحی لحاظ می کنند بنحوی که طرح با آنتروپومتری، توانایی ها و محدودیت های بیومکانیکی، روانی و ظرفیت های کاربـران مطابقت داشته باشد. ارگونومیست ها برای کار بر روی دو نوع سیستم فرا خوانده می شوند: طراحی سیستم های جدید و ارزیابی سیستم های موجود. آنها نقش حیاتی در طراحی، ساخت نمونه نخستین، تست کردن و ارزشیابی یک سیستم جدید ایفا می کنند. آنها همچنین در بررسی عدم سازگاری های بین انسان و تجهیزات در سیستم های موجود و شناسایی راه حل های ارگونومیکی نقش حیاتی دارند.
<< ادامه مطلب را در فایل پیوست مطالعه فرمایید >>
لطفا برای دانلود “راهنمای جامع ارزیابی محیط کار از دیدگاه ارگونومی” از لینک زیر استفاده نمایید.
