انباشت زباله در برخی شهرهای اوکراین سبب شده، موضوع دفن زباله ها در محوطه ممنوعه نیروگاه اتمی چرنوبیل این کشور مطرح شود که براساس گزارش ها تا ۲۰ هزار سال دیگر نیز قابل سکونت نیست.
شهرداری کی یف پایتخت اوکراین هم اکنون در حال بررسی دفن زباله های شهری در منطقه ممنوعه چرنوبیل است که شامل ۲۳۰ هزار هکتار می شود.
روزنامه روسی راسیسکایا گازتا روز سه شنبه نوشت: پتر پانتلیف معاون شهردار کی یف اعلام کرده است که می توان در این منطقه با ایجاد زباله گاههای بزرگ، زباله های شهری مناطق مختلف را دفن کرد.
براساس قانون، گستره منطقه ممنوعه چرنوبیل شامل ۳۰ کیلومتر مربع دایره وار از مرکز نیروگاه می شود که سال ۱۹۸۶ زمان شوروی در پی یک انفجار اتمی ویران شد.
اوکراین پیش از فروپاشی شوروی در سال ۱۹۹۱ از چهار مرکز نابودی زباله برخوردار بود، ولی اکنون فقط یک کارخانه فعال است و نمی تواند پاسخگوی زباله تولیدی باشد که سالانه به یک میلیون و ۱۰۰ هزار تن می رسد.
براساس آمارهای انتشار یافته، ۹۷ درصد زباله ها در ۶۷۰۰ زباله گاه در مناطق مختلف اوکراین انباشته می شود.
حادثه چرنوبیل ساعت یک و ۲۴ دقیقه بامداد ۲۶ آوریل سال ۱۹۸۶ رخ داد و شعله‌ای رنگین کمان به بلندای ۱۰۰۰ متری آسمان اوکراین را نورانی کرد که حتی سبب فوران ابرهای اتمی به جو شد.
اکنون نیز مناطق نزدیک نیروگاه چرنوبیل پس از گذشت ۳۰ سال به دلیل وجود ماندگاری آلودگی شدید پرتوی و رادیو اکتیوی برای ۲۰ هزار سال و مناطق پیرامونی هم حداقل برای سه هزار سال غیرقابل سکونت تشخیص داده شده است.
انفجار در راکتور شماره چهار نیروگاه هسته ای چرنوبیل شمار زیادی کشته و مصدوم برجای گذاشت، صدها هزار نفر را از خانه و کاشانه خود کوچاند و یک منطقه بزرگ با پیشرفته ترین تاسیسات و یک شهر با امکانات رفاهی عالی ویژه کارکنان این نیروگاه نیز غیرقابل استفاده شد.
اکنون میانگین خطر آلودگی رادیواکتیوی برای سلامتی انسان در منطقه چرنوبیل چهار بار کمتر از زمان وقوع سانحه است، ولی باز هم خطرناک ارزیابی می شود و هنوز حدود ۲۰۰ تن مواد رادیواکتیو در این محل وجود ارد.
این واقعه با هزینه‌ای بالغ بر ۲۰۰ میلیارد دلار پرخرج ترین حادثه تاریخ بشمار می‌رود و در زمان حاضر نیز اقدام ها برای تامین ایمنی راکتور منفجر شده نیروگاه هزینه های سنگینی در بردارد و مهمترین آن احداث طاق پوششی فولادی به ارزش ۱.۵ میلیارد یورو می باشد که مراحل نهایی آن در حال تکمیل است.
بر اساس طرح موجود، طاق فولادی بنای برجای مانده از راکتور چهارم را به صورت کامل خواهد پوشاند و از نشت بیشتر مواد رادیواکتیو برای ۱۰۰ سال آینده جلوگیری خواهد کرد که بودجه آن نیز با کمک بیش از ۴۰ دولت تامین شده است.(ایرنا)
