توضیحات :
مجله علمی پژوهشی سلامت کار ایران
دوره ۱۷ – شماره ۱ – سال ۱۳۹۹
نویسندگان : بهزاد دماری ، حسین میرزایی ، حسین المدنی
چکیده :
زمینه و هدف: افراد بیش از یک سوم عمر خود را در محیط های کاری سپری میکنند لذا تامین ایمنی و سلامت محیط های کاری از اهمیت بالایی در توسعه اقتصادی و کاهش هزینه های ناشی از آن برخوردار است. افزایش کیفیت نیروی انسانی، یکی از مهمترین عوامل مؤثر در بهبود بهره وری نیروی کار است افزایش مداوم تولید و پایداری آن، در گرو ارتقای بهره وری نیروی کار است و یکی از راه های رسیدن به این هدف، بالابردن کیفیت نیروی کار می باشد. در حقیقت، سلامت انسان به طور عام و نیروی کار به طور خاص، نوعی سرمایه محسوب می شود، زیرا سلامت می تواند موجب بهره وری و تولید بیشتر و ایجاد در آمد و رفاه بیشتر گردد، ارتقای کیفیت نیروی کار می تواند از طریق بالابردن سطح سلامت و بهداشت نیروی کار حاصل گردد، بهداشت مناسب موجب تندرستی مردم و افزایش توان بالقوه و بالفعل نیروی کار می شود و نیروی کار سالم تر نیز سهم بیشتری در افزایش تولید و رشد اقتصادی خواهد داشت. لذا هدف این مطالعه ارزشیابی الگوی ارتقاء سلامت در محیط کار در راستای ارتقای سبک زندگی و ارتقاء سلامت کارگران و افزایش بهره وری می باشد.
روش بررسی: این مطالعه به روش مداخله ای مبتنی بر جامعه در سال ۱۳۹۵ و ۱۳۹۶ در استان قزوین انجام شده است . اثربخشی الگوی ارتقای سلامت کارگران برای سه بسته مداخله‌ای قبل و بعد از اجرای آن در محیطهای کاری شهرستان‌های آبیک ( مداخله ) و البرز ( کنترل ) بررسی شد. اطلاعات مربوط به سواد سلامت کارگران، دسترسی و استفاده از خدمات، رضایت از خدمات و همچنین حمایت اجتماعی با استفاده از پرسشنامه طراحی شده توسط پژوهشگران قبل و بعد از اجرای مداخله جمع‌آوری گردید. برای مقایسه شاخص‌ها در هر یک از گروه‌ها قبل و بعد از مداخله از ازمون آماری تی زوجی استفاده گردید برای مقایسه هر یک از شاخص‌ها بین دو گروه نیز از ازمون تی مستقل و یا ازمون کای دو در سطح معنی داری ۰۵/۰ استفاده شد.
یافته ها میزان دسترسی به خانه بهداشت بعد از مداخله به طور معنی‌داری نسبت به قبل از مداخله افزایش یافت (۶/۶۳ در مقابل ۷/۵۰ ،۰۰۱/۰ P=)، در حالی که این شاخص در گروه کنترل قبل و بعد از مداخله تفاوت معنی‌داری نشان نداد (۱/۵۵ در مقابل۶۲، ۷/۰ p=). میزان رضایت از خدامات آموزش سلامت خانه بهداشت کارگری در گروه مداخله بعد از مداخله به طور معنی داری نسبت به قبل از مداخله افزایش یافت (۸/۸۶ در مقابل ۳/۶۳، ۰۰۱/۰ P=)، در حالی که در اندازه این شاخص در گروه کنترل تغییر معنی‌داری مشاهده نشد (۶/۶۵ در مقابل ۷۰، ۵/۰ P=)، میزان رضایت از خدمت ارجاع به پزشک و پیگیری آن توسط خانه بهداشت در گروه مداخله بعد از مداخله نسبت به قبل به طور معنی‌داری افزایش یافت (۲/۷۸ در مقابل ۴/۶۶ ، ۰۱/۰p=)، در حالی که در اندازه این شاخص در گروه کنترل در این فاصله زمانی تغییر معنی‌داری مشاهده نشد(۶/۸۴ در مقابل ۷۹ ، ۲/۰p=). میانگین نمره حمایت اجتماعی در گروه مداخله بعد از مداخله نسبت به قبل از آن به طور معنی داری افزایش یافت (۴/۱۳ در مقابل ۲/۱۲، ۰۳/۰p=) در حالی که در اندازه این شاخص در گروه کنترل تغییر معنی‌داری مشاهده نشد(۹/۱۱ در مقابل ۶/۱۲ ، ۰۸/۰p=).
نتیجه گیری: این مطالعه نشان داده است که مداخلات تعریف شده قابلیت اثرگذاری بر سواد سلامت کارگران، بهبود شرایط محیطی و رضایت کارگران از خدمات محیط کار را دارد لذا پیشنهاد میگردد نتایج این طرح در یک گفتمان سیاستی با مشارکت ذینفعان مورد نقد قرار گرفته و با تشکیل کمیته فنی در دبیرخانه شورای عالی سلامت و امنیت غذایی و با مشارکت وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی ، وزارت بهداشت و وزارت صنعت ، معدن و تجارت چالش‌های آن رفع گردد ، پس از نهایی شدن بسته خدمات ارتقای سلامت در محیط کار و توافق کانون عالی کارفرمایان و کانون عالی کارگران به شکل ملی ابلاغ و اجرایی گردد.
واژه‌های کلیدی : محیط کار ، ارتقای سلامت ، سلامت محیط کار
<< ادامه مطلب را در فایل پیوست مطالعه فرمایید >>
لطفا برای دانلود مقاله “ارزشیابی الگوی ارتقای سلامت کارگران در محیط کار : مطالعه مداخله ای مبتنی بر جامعه در شهرستان آبیک سال ۱۳۹۶ -۱۳۹۵” از لینک زیر استفاده نمایید.
