مقایسه فرسودگی شغلی ، ‌ناگویی خلقی ،‌جهت گیری مذهبی و علایم جسمی در مراقبین زندان و سایر مشاغل

زمینه و هدف: از آنجا که برخی مشاغل موجب فرسودگی شغلی بیشتر و افزایش مشکلات جسمی و روان شناختی و کاهش بازدهی می شوند ، هدف پژوهش حاضر مقایسه فرسودگی شغلی ، علایم جسمی، ناگویی خلقی و جهت گیری مذهبی در مراقبین زندان های تهران و شهرستانهای تابع با سایر گروه های شغلی به عنوان گروه کنترل بود.

روش بررسی: در این طرح پژوهشی که از نوع بررسی مقطعی است،۴۲۷ نفر (۲۰۰ نفر مراقب زندانهای تهران و شهرستانهای تابع و ۲۲۷ در سایر حیطه های شغلی) بعنوان نمونه به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. داده ها با استفاده از مقیاس جهت گیری مذهبی آلپورت ، مقیاس ناگویی خلقی تورنتو ، مقیاس علائم جسمی ، مقیاس فرسودگی شغلی مازلاخ ، پرسشنامه خصوصیات دموگرافیک جمع آوری شده و داده ها با استفاده از روش t مستقل ،‌همبستگی پیرسون و تحلیل واریانس تچزیه و تحلیل شدند.

یافته ها: میانگین نمرات فرسودگی شغلی، علایم جسمی و ناگویی خلقی مراقبین زندانها و شاغلین سایر حیطه های کاری تفاوت معناداری داشت (۰۰۲/۰= pp).اما تفاوت معناداری در جهت گیری مذهبی بیرونی و درونی مراقبین زندانها و افراد شاغل در سایر حیطه‌های شغلی مشاهده نشد. از سوی دیگر، فرسودگی شغلی و ناگویی خلقی نیز رابطه معناداری داشتند( P=0/018 ).

نتیجه گیری: با توجه به اهمیت ناگویی خلقی و علایم جسمی در فرسودگی شغلی،‌در نظر گرفتن این عوامل در بهبود مداخلات می تواند مفید باشد.