بررسی اپیدمیولوژیک سوانح و حوادث ترافیکی منجر به فوت در استان سیستان و بلوچستان در سال ۱۳۹۱

مجله ارتقای ایمنی و پیشگیری از مصدومیت ها

دوره ۳ – شماره ۳ – سال ۱۳۹۴

نویسندگان : سمیرا طراوت منش , سید سعید هاشمی نظری , محمدرضا قدیرزاده , لیلا طراوت منش

چکیده :

سابقه و هدف: استان‌های شمالی کشور (گیلان، گلستان و مازندران) به علت داشتن شرایط اقلیمی و جغرافیایی خاص، جاذبه‌های گردشگری و در نتیجه تردد زیاد از نقاط حادثه‌خیز ایران محسوب می‌شوند. هدف از این مطالعه بررسی الگوی اپیدمیولوژیک سوانح ترافیکی کشنده در استان‌های شمالی کشور بود.

روش بررسی: در این مطالعه از داده‌های موجود در پزشکی قانونی استفاده‌ شد. جامعه مورد بررسی شامل کلیه‌ی افرادی است که در استان‌های شمالی در سال ۸۹ دچار سانحه ترافیکی شده و جان خود را از دست‌ داده‌اند. تجزیه‌ و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزارstata 11 انجام گرفت. برای توصیف دادها از شاخص‌های فراوانی، درصد و میانگین و برای تحلیل آن‌ها از آزمون مجذور کای و مقایسه میانگین‌ها (آزمون کروسکال والیس) استفاده‌ شد.

یافته ها: میزان بروز استانداردشده سنی ۳۳.۴ در هر ۱۰۰۰۰۰ نفر برآورد شد. میانگین سنی آن‌ها ۳۹.۴۵± ۰.۴۳ بود. ازنظر جنسیت بیشتر قربانیان ( ۸۰.۱۵) درصد مرد بودند. بر حسب وضعیت متوفی ۴۴.۶۶ درصد متوفیان را رانندگان تشکیل می داد. ضربه به سر به‌طور منفرد علت %۴۸.۹۲ مرگ در متوفیان بود. %۶۳/۲۶ تصادفات منجر به فوت در جاده‌های برون‌شهری حادث شدند. همچنین بین زمان بقاء و نوع خودرو مورد استفاده رابطه آماری معنی‌داری یافت شد.

نتیجه گیری: میزان تصادفات کشنده در استان‌های شمالی بیشتر از منطقه و کشور می‌باشد. تصادفات کشنده گروه‌های سنی جوان را بیشتر درگیر کرده است. از طرفی مهم‌ترین علت فوت، ضربه به سر و بیشتر تصادفات در جاده‌های برون‌شهری بودند؛ بنابراین آموزش قوانین و مقررات راهنمایی و رانندگی به جوانان، استفاده از کیسه هوایی و بهبود وضعیت راه‌ها و جاده‌های برون‌شهری ازجمله اقداماتی هستند که توجه به آن‌ها در پیشگیری از تصادفات جاده‌ای می‌تواند کمک‌ کننده‌ باشد.

واژه‌های کلیدی : اپیدمیولوژی , سوانح و حوادث , مرگ

<< ادامه مطلب را در فایل پیوست مطالعه فرمایید >>