توضیحات :
مجله ارتقای ایمنی و پیشگیری از مصدومیت ها
دوره ۶ – شماره ۱ – سال ۱۳۹۷
نویسندگان : فاطمه مهاجری ، حمیدرضا بهنود ، عطیه عسگری طورزنی
چکیده :
سابقه و هدف: عابرین پیاده به عنوان یکی از آسیب پذیرترین کاربران راه به شمار می آیند. هدف مطالعه حاضر بررسی تمایل عابرین پیاده به پرداخت هزینه و از سوی دیگر از میزان تمایلی که این گروه برای ایمن تر شدن عبورشان از معابر، حاضرند پرداخت کنند می باشد.
روش بررسی: در این مطالعه سه نوع سیاست گذاری مختلف که شامل انجام خط کشی برای عابرین پیاده، انجام خط کشی و نصب چراغ راهنمایی مخصوص عابرین پیاده و احداث پل عابرپیاده مجهز به پله برقی برای عابرین پیاده، تعریف شده و به کمک مطالعه میدانی با پرسشگری به روش رجحان بیان شده از نمونه مورد مطالعه که شامل ۳۸۴ نفر می باشد، خواسته شده است که میزان تمایل به پرداخت خود را برای ایمن سازی معبر بلوار نوروزیان شهر قزوین به عنوان مطالعه موردی اعلام نمایند. برای هر نوع سیاست گذاری هزینه های پیشنهادی در قالب ۴ گزینه به افراد ارائه شده است و با مدلسازی های انجام شده به وسیله مدل های انتخاب گسسته در قالب ساخت مدل لوجیت برای هر یک از گزینه های پیشنهادی در هر راهبرد به تحلیل نتایج پرسشنامه پرداخته شده است.
یافته ها: در این پژوهش تحلیل ها نشان داد که سن، سطح تحصیلات و مالکیت خودرو و سطح درآمد رابطه معناداری با تمایل به پرداخت دارند. به طوری که با افزایش سن افراد، تمایل به پرداخت در هر سه سناریو کاهش می یابد. با افزایش سطح تحصیلات و مالکیت خودرو، تمایل به پرداخت در سناریو اول و سوم افزایش می یابد. در مورد هر سه سناریو، با افزایش سطح درآمد متوسط خانواده به بیش از ۴ میلیون تومان احتمال تمایل به پرداخت افزایش می یابد. افراد با سطح درآمد متوسط خانواده کمتر از یک میلیون تومان و ۱ تا ۲ میلیون تومان تمایلی به پرداخت هزینه ندارند.
نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد از بین سیاست های موردنظر، در مواردی که تمایل به پرداخت وجود دارد، برای سیاست گذاری انجام خط کشی و نصب چراغ راهنمایی مخصوص عابرین پیاده تمایل به پرداخت مبلغ ۱۰۰۰۰ تومان به منظور ایمن سازی و جلوگیری از وقوع تصادف، بیشترین فراوانی را دارد.
واژه‌های کلیدی : عابرین پیاده ، تمایل به پرداخت ، مدل های انتخاب گسسته ، راهبردهای ایمنی
<< ادامه مطلب را در فایل پیوست مطالعه فرمایید >>
