بررسی آثار زیست شناختی خروج مواد رادیواکتیو از راکتور تحقیقاتی تهران بعد از وقوع یک حادثه فرضی

امروزه استفاده از راکتورهای هسته ای برای تولید برق و رادیو ایزوتوپ ها در حال افزایش است . راکتورهای هسته ای به طور معمول یا بر اثر نقـص سیستم های ایمنی و سیستم تهویه ، مواد رادیواکتیو را از طریق دودکش راکتور در محیط آزاد میکنند و موجب افزایش دز محـیط اطـراف راکتـور میشوند. بررسی خطر نسبی و احتمال ابتلا به سرطان کارکنان و ساکنان اطراف راکتـور، نقـش ویـژهای در زمینـۀ ایمنـی راکتورهـای هسـته ای و حفاظت محیط زیست دارد. در این تحقیق ، فرض شده است که بر اثر حادثۀ فرضی، مواد رادیواکتیو به صورت تصادفی و بر اثر اختلال در سیستم تهویۀ راکتور، از دودکش راکتور تحقیقاتی تهران خارج میشوند. در این مطالعه ، ابتدا مقادیر دز معادل مؤثر کل (TEDE) ناشی از خـروج مـواد رادیواکتیو از دودکش راکتور با استفاده از کد فیزیک بهداشت HOTSPOT نسخۀ ٢/٠٧ در تمامی کلاسهای جوی و برای بیشـترین و کمتـرین میزان سرعت باد که به ترتیب m/s ١٣ و ٢ بودند، شبیه سازی و محاسبه شده، سپس بر اساس معادلات BEIR V، خطر نسبی و همچنین احتمـال ابتلا به سرطان در بدترین شرایط جوی، یعنی برای ناپایدارترین کلاس به دست آمده و ارزیابی شده است . نتایج شبیه سازی ها نشـان مـیدهـد در تمامی موارد، میزان دز جذبی افراد کمتر از حد مجاز سالانه است . بیشینۀ مقدار TEDE اطراف راکتور با سرعت بـاد رابطـۀ معکوسـی دارد و بـا افزایش سرعت باد، مقدار بیشینۀ دز جذبی کاهش می یابد و در فاصلۀ کمتری از راکتور اتفاق میافتد. همچنـین در شـرایط جـوی ناپایـدارتر، دز جذبی کارکنان و ساکنان اطراف راکتور، به طور محسوسی افزایش مییابد. نتایج محاسبات خطر نسبی و احتمال ابتلا به سرطان نیـز حـاکی از آن است که کودکان بیشتر در معرض سرطان هستند و با افزایش سن ، احتمال ابتلا به سرطان و خطر نسبی کاهش می یابد.