به گزارش سرویس محیط زیست خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، نتایج بررسی‌های جدید آشکار ساخت که حدود ۲۹۹ میلیون تن پلاستیک در سال ۲۰۱۳ میلادی تولید شده که در مقایسه با سال قبل از آن (۲۰۱۲) رشد ۴ درصدی داشته است. اما با این حال طرح‌ها و پروسه‌های بازیافت مواد پلاستیکی همچنان ناکافی هستند و بنابراین هر سال میلیون‌ها تن پلاستیک و زباله پلاستیکی در گورستان‌های زباله، دفن یا در اقیانوس‌های جهان انباشت می‌شوند. این آمار حاصل مطالعات انجام شده در انستیتو worldwatch است که در جدید مقاله نشریه آنلاین «ویتال ساینز» منتشر شده است.
از آنجا که مواد پلاستیکیِ پایدار و تهیه شده از نفت خام به تدریج جایگزین موادی چون شیشه و فلز می‌شوند لذا تولید جهانی پلاستیک روند رو به رشدی دارد. آمار نشان می‌دهد امروزه به طور متوسط هر شهروند ساکن اروپای غربی یا آمریکای شمالی هر سال ۱۰۰ کیلوگرم پلاستیک مصرف می‌کند که عمدتا در قالب بسته بندی‌ها استفاده می‌شوند. در آسیا این آمار به ازای هر نفر ۲۰ کیلوگرم مصرف پلاستیک در سال است که پیش بینی می‌شود با توجه به رشد اقتصادیِ برخی کشورها در این منطقه، این رقم به سرعت افزایش پیدا کند.
طبق مطالعات برنامه محیط زیست سازمان ملل متحد (UNEP)، بین ۲۲ تا ۴۳ درصد از پلاستیک‌های مصرف شده در سراسر جهان در نهایت در گورستان‌های زباله دفن می‌شوند. از سوی دیگر بخش عمده‌ای از زباله‌های پلاستیکی از کشورهای اروپایی، آمریکا و دیگر کشورها که سیستم ثابت جمع آوری زباله دارند به سوی چین سرازیر می‌شود و این کشور آسیایی ۵۶ درصد (به لحاظ وزنی) از زباله پلاستیکی جهان را وارد می‌کند.
شواهد غیرمستقیم نشان می‌دهد که سهم اعظم این زباله‌های وارداتی به چین با تجهیزات و امکانات فنیِ غیراستاندارد، فاقد کیفیت و به صورت خانگی بازیافت می‌شوند و بنابراین هیچ کنترلی بر اساس قوانین حفاظت از محیط زیست روی این روند بازیافت پلاستیک در این کشور صورت نمی‌گیرد که از آن جمله می‌توان به عدم معدوم‌سازی آلاینده‌ها و آب‌های پسماند و آلوده به شیوه‌های استاندارد اشاره کرد.
به گزارش ایسنا به نقل از شبکه اخبار محیط زیست، همچنین حجمی از زباله‌های نامرغوب نیز بدون اینکه بازیافت شوند در کارخانه‌ها سوزانده می‌شوند که نقش مهمی در تشدید آلودگی هوا دارد چون این کارخانه‌ها فاقد سیستم‌های کنترل آلودگی هوا هستند.
علاوه بر این هر سال ۱۰ تا ۲۰ میلیون تن پلاستیک به اقیانوس‌های جهان سرازیر می‌شود که تاثیر چشمگیر در آسیب رساندن به اکوسیستم‌های دریایی و نیز بر جای ماندن خسارت‌های جدی به صنعت شیلات و گردشگری دارد. علاوه بر اینکه هزینه و زمان زیادی نیز صرف پاکسازی سواحل می‌شود./
