بررسی استرس گرمایی بر مبنای شاخص WBGT و ارتباط آن با پارامترهای فیزیولوژیکی در مشاغل روباز شهرستان شبستر

مقدمه: کارگران شاغل در محیط های روباز علاوه بر گرمای ناشی از فرایند کاری، در معرض گرمای ناشی از شرایط جوی منطقه و تابش های خورشیدی می‌باشند که این امر با گرم شدن کره زمین حادتر شده است.از این رو هدف از انجام این مطالعه اندازه گیری و ارزیابی شاخص دمای ترگویسان به‌ منظور ارزیابی استرس های حرارتی و نیز سنجش پاسخ‌های فیزیولوژیکی کارگران مشاغل روباز و تاکید بر لزوم توجه مضاعف به این گروه های شغلی می باشد.

روش کار: این مطالعه به صورت توصیفی تحلیلی در مرداد ماه سال ۱۳۹۳ انجام شد. اندازه‌گیری شاخص دمای تر گویسان یا WBGT در ساعات مختلف بر اساس استاندارد ISO7243 انجام شد و نیز پاسخ‌های فیزیولوژیکی ۵۳ نفر کارگر شامل ضربان قلب، فشارخون، دمای دهانی، دمای پوستی در ۹۹ گروه شغلی شامل کارگران شهرداری و بتن‌سازی، باربران، کارگران راه‌سازی و ساختمانی و سنگ‌بری، کشاورزان، مامورین راهنمایی رانندگی و دستفروشان که در محیط روباز مشغول به فعالیت بودند، مورد سنجش قرار گرفت.

یافته ها: میانگین شاخصWBGT برای تمام مشاغل روباز اندازه گیری شده به جز کارگران شهرداری، دست‌ فروشان، مامورین راهنمایی رانندگی و کارگران سنگ‌بری، بیشتر از مقدار حد مجاز بود. بیشترین میزان میانگینWBGT مربوط به شغل راه‌سازی و کمترین میزان آن مربوط به کارگران شهرداری (به ترتیب ۲۷۷ و ۲۶ درجه سانتی‌گراد) می باشد.آزمون همبستگی نشان داد بین شاخص WBGT و پارامترهای فیزیولوژیک ارتباط مستقیم و مثبت معنادار وجود دارد و بیشترین ضریب همبستگی مربوط به ضربان قلب می باشد (۴۹۲/0r=).

نتیجه گیری: کارگران کارگاه بتن سازی ،راه‌سازی، باربری، ساختمانی و کشاورزی در تمامی ساعات روز در معرض بیشترین میزان مواجهه بر اساس شاخص WBGTT بودند و کارگران شهرداری نیز کمترین میزان مواجهه را داشتند. از طرفی استرس حرارتی با استرین های مورد مطالعه همبستگی معنی داری داشت. بنابراین انجام مطالعات بیشتر و ایجاد تدابیری برای مراقبت از این کارگران امری ضروری است.