حذف منگنز از محلول‌های آبی با استفاده از بستر کلینوپتیلولایت پوشش داده شده با دی اکسید منگنز

مجله ارتقای ایمنی و پیشگیری از مصدومیت ها

دوره ۲ – شماره ۴ – سال ۱۳۹۳

نویسندگان : محمدرضا مسعودی نژاد , اکبر اسلامی , مریم خشیج

چکیده:

سابقه و هدف: سمیت و ماهیت غیرقابل تجزیه Mn2+ که به طرق مختف مانند تخلیه فاضلاب صنایعی چون متالوژی، آبکاری فلزات و نیز محتوی بالای منگنز در آب‌های زیرزمینی به دلیل شرایط زمین‌شناختی، ضرورت حذف این فلز از منابع آب اجتناب‌ناپذیر است. لذا هدف این مطالعه بررسی کارایی کلینوپتیلولایت اصلاح‌شده با پرمنگنات پتاسیم، جهت حذف Mn2+از آب است.

روش بررسی: در این مطالعه از کلینوپتیلولایت سمنان جهت انجام آزمایش‌ها استفاده گردید. قبل از استفاده، کلینوپتیلولایت خرد و به‌ اندازه (۳-۵, ۵-۷, ۷-۱۰ mm) تبدیل و الک شدند. جاذب با روش‌های استاندارد با اکسیداسیون پرمنگنات پتاسیم به‌ منظور پوشش MnO2 بر سطح کلینوپتیلولایت آماده‌سازی گردید و برای انجام آزمایش‌ها استفاده گردید. تأثیر متغیرهایی چون زمان تماس، غلظت و اندازه جاذب، غلظت اولیه Mn2+ و pH بر راندمان حذف Mn2+ موردبررسی قرار گرفت. آنالیز XRD بعد از اصلاح زئولیت برای تعیین مشخصات ساختاری زئولیت به عمل آمد.

یافته‌ها: نتایج این مطالعه نشان داد، توانایی کلینوپتیلولایت هنگامی‌که با پرمنگنات پتاسیم تیمار می‌گردد، در جذب منگنز ارتقاء و ماکزیمم ظرفیت جذب کلینوپتیلولایت برابر با ۲۳/۰ میلی‌گرم بر گرم باراندمان حذف برابر با ۹۵% با غلظت اولیه ۵ میلی‌گرم بر لیتر و مقدار جاذب ۱ گرم با اندازه (۳-۱) میلی‌متر به دست آمد. همچنین راندمان حذف منگنز با افزایش غلظت اولیه از ۱ به ۵ میلی‌گرم بر لیتر، افزایش می‌یابد. بر اساس نتایج، pH بهینه و زمان تعادل در این آزمایش‌ها به ترتیب برابر با ۷ و زمان تعادل ۱۵ دقیقه است.

نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج، کلینوپتیلولایت اصلاح‌شده توسط پرمنگنات پتاسیم قادر به جذب Mn2+از آب می‌باشد. علاوه بر این استفاده از کلینوپتیلولایت به دلیل ماهیت غیر سمی، هزینه کم و در دسترس بودن ازنظر اقتصادی قابل توجیه است.

واژه‌های کلیدی : کلینوپتیلولایت ، زئولیت اصلاح‌شده ، Mn2+ ، جذب

<< ادامه مطلب را در فایل پیوست مطالعه فرمایید >>