بررسی حوادث منجر به فوت در کودکان ۵۹-۱ ماهه در محدوده زیر پوشش دانشگاه علوم پزشکی در سال های ۱۳۹۰ و ۱۳۹۱

مجله ارتقای ایمنی و پیشگیری از مصدومیت ها

دوره ۱ – شماره ۴ – سال ۱۳۹۲

نویسندگان : شهناز دلبر پور احمدی ، فاطمه تاج الدینی ، فرناز اهدایی وند ، بیژن مقیمی دهکردی ، احمدرضا فرسار ، شریف ترکمن نژاد

چکیده :

سابقه و هدف: حوادث همواره به عنوان یکی از مهمترین عوامل معلولیت و مرگ در انسان شناخته شده است و کودکان به علت محدودیت در تشخیص خطر نسبت به بزرگسالان در برابر حوادث آسیب پذیر تر هستند. هدف مطالعه حاضر بررسی موارد مرگ و میر کودکان ۱ تا ۵۹ ماهه به علت حوادث و سوانح در محدوده زیر پوشش دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی طی سالهای ۱۳۹۰ و ۱۳۹۱ می باشد.

روش بررسی: این مطالعه مقطعی و توصیفی در فاصله سالهای ۱۳۹۰ و ۱۳۹۱ انجام شد و کلیه مرگهای کودکان ۱ تا ۵۹ ماهـه بـه علت حوادث و سوانح در محدوده زیر پوشش دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی که از شکل اطلاعات اولیه و پرسشنامه های اسـتاندارد اداره سلامت کودکان وزارت بهداشت استخراج شده بود، بررسی گردید.

یافته ها: تعداد مرگ و میر ۱ تا ۵۹ ماهه به علت حوادث و سوانح ۱۰۳ مورد بود. بیشترین وقوع مرگ (۲۴.۳%) در محدوده سنی ۱ تا ۱۲ ماه مشاهده شد. بیش از نیمی از کودکان فوت شده پسر (۵۴.۴%) بودند. همچنین بیشترین علل فوت کودکان بر اثر حوادث و سوانح به ترتیب حوادث حمل و نقل (۲۹.۱%)، سقوط (۱۵.۵%)، انسداد تنفسی (۱۵.۵%) و غرق شدگی (۱۳.۶%) گزارش شد.

نتیجه گیری: در حدود ۷۰% از مرگهای کودکان ۱ تا ۵۹ ماهه ناشی از حوادث و سوانح، به دلیل ۴ علت حوادث حمل و نقل، سقوط، انسداد تنفسی و غرق شدگی بوده است و تمامی این علل قابل پیشگیری میباشند. بنابراین طراحی مداخلاتی به منظور کاهش مرگ و میر کودکان از این علل ضروری است و می بایست به عنوان یک اولویت بهداشتی در کشور توجه برنامه ریزان جلب کند.

واژه‌های کلیدی : کودکان ، مرگ و میر ، حوادث و سوانح

<< ادامه مطلب را در فایل پیوست مطالعه فرمایید >>