کاربرد روش سیمپلکس و مفهوم جبران در ارزیابی اثرات توسعه مشارکتی (مطالعه موردی : گزینه‌های کارخانجات کمپوست و دفن زباله استان گلستان)

فصلنامه علوم و تکنولوژی محیط زیست

دوره ۱۹ ، ( ویژه نامه شماره ۴) ، بهار ۱۳۹۶

نویسندگان: سمانه دزیانی ، عبدالرسول سلمان‌ ماهینی

چکیده:

زمینه و هدف : انجام مطالعات ارزیابی اثرات محیط زیستی، از جمله روش های مطلوب در جهت دستیابی به اهداف توسعه پایدار اسـت . در واقع اگر تصمیم به اجازه دادن به اجرای توسعه باشد، فرایند ارزیابی برای تعیین محـدودیت ها و روش هـای جبـران و جلـوگیری از اثـرات منفی و به حداقل رساندن مخاطرات محیط زیستی به کار گرفته میشود. در تحقیق حاضر، جهت انتخاب مکان احداث کارخانه کمپوسـت و دفن پسماند در استان گلستان ، پنج منطقه پیشنهاد و ارزیابی اثرات انجام یافته است .

روش بررسی: در این پژوهش ضمن تشریح روشی ریاضی مبتنی بر برنامه ریزی خطی، با استفاده از داده های مبتنی بر نقشـه های مکـانی به اولویت بندی مناطق پیشنهادی و انتخاب گزینه نهایی پرداخته شده و با در نظر گرفتن جبران اثرات ، مقادیر مهم ترین متغیرهای تصمیم به نحوی که حداقل آلودگی را در پی داشته باشد، تعیین شده است .

یافته ها: نتایج نشان میدهد که با استفاده از برنامه ریزی خطی، در منطقه شرقی گزینه یک با اختلاف بسیار اندک از سایرین ، گزینه ارجح و در قسمت غربی، گزینه پنج با مقدار تابع هدف کم تر انتخاب گردید. مؤثرترین پارامترها در مورد گزینه های یک تا چهار، آلودگی آب های زیرزمینی و در مورد منطقه پنج ، کاهش زمین های با ارزش تعیین گردید. چرا که در مورد گزینه پنج ، با توجه بـه انـواع جبـران ، هزینـه و زمان در نظر گرفته شده ، تأثیری که بر منطقه شکار ممنوع مجاور گذاشته میشود مهم تر از آلودگی آب های زیرزمینی میباشد.

بحث و نتیجه گیری: بررسی سطوح جبران حداقل و حداکثر نشان میدهد که افزایش جبران اثرات ، میزان کلـی آلـودگی هـای محـیط را کاهش میدهد و بالعکس . تحلیل حساسیت ، درستی نتایج این روش را تأیید مینماید.

واژه های کلیدی: ارزیابی اثرات محیط زیستی ، جبران ، برنامه ریزی خطی ، بهینه سازی

 << ادامه مطلب را در فایل پیوست مطالعه فرمایید >>