منوکسید کربن بازدمی دانش آموزان تهران

زمینه و هدف: مسمومیت با منوکسیدکربن علت عمده مرگ در اثر استنشاق گاز است. هدف از انجام این مطالعه بررسی میزان منوکسیدکربن بازدمی دانش‌آموزان و تخمین میزان مواجهه آنان با گاز منوکسیدکربن در محیط منزل بود.

روش بررسی: این مطالعه به صورت مقطعی در زمستان سال ۱۳۸۶ انجام گرفت و میزان منوکسیدکربن بازدمی ۱۸۴ دانش‌آموز مقطع راهنمایی منطقه ۳ شهرداری تهران توسط دستگاه آشکارساز منوکسیدکربن بازدمی اندازه‌گیری شد. اطلاعات در خصوص نوع وسیله گرمایشی مورد استفاده در منزل، مصرف سیگار توسط خود فرد و اطرافیان و تجربه علائم مسمومیت با منوکسیدکربن، توسط پرسشنامه‌ای جمع‌آوری شد.

یافته­ ها: تعداد کل دانش‌آموزان ۱۸۴ نفر شامل ۷۹(۹۳/۴۲%) پسر و ۱۰۵(۰۶/۵۷%) دختر بود. از این تعداد دانش‌آموزان ۱۵۰ نفر(۵۲/۸۱%) میزان منوکسیدکربن بازدمی ppm 6-0، ۲۳ نفر(۵۰/۱۲%) منوکسیدکربن بازدمی ppm 10-7 و ۱۰ نفر(۴۳/۵%) منوکسیدکربن بازدمی در حد ppm 20-11 و ۱ نفر(۵۴/۰%) منوکسیدکربن بازدمی بالای ppm 20 داشتند. تفاوت در علائم بالینی ابراز شده در گروه‌های مختلف از نظر آماری معنی‌دار نبود. در مجموع ۳۱ نفر(۶۷/۱۸%) از دانش‌آموزان غیر سیگاری مورد مطالعه سطوح منوکسیدکربن بازدمی بیش از حد طبیعی ppm 3-1 داشتند.

نتیجه گیری: نتایج به دست آمده نمایانگر مواجهه کودکان با منابع محیطی مولد منوکسیدکربن است. تعداد ۱۱ نفر از کل دانش‌آموزان(۹۷/۵%) میزان منوکسیدکربن بازدمی مساوی یا بالاتر از ppm 11 یعنی در سطحی بیش از سطح مجاز ppm 9 داشتند. لازم است در خصوص منابع مواجهه با گاز منوکسیدکربن در محیط زندگی کودکان بررسی و دقت بیشتری صورت گرفته و با هوشیاری بیشتر بتوانیم از بروز موارد مسمومیت و احیاناً مرگ و میر ناخواسته در کودکان بکاهیم.