بررسی اثر زمان ماند، دوز ازن و رطوبت نسبی بر کارایی فرایند ازن‌زنی کاتالیزوری در حذف زایلن از جریان هوای آلوده

زمینه و هدف: فرایند ازن­زنی کاتالیزوری، یک روش کارآمد برای تصفیه ترکیبات آلی فرار از جریان هوای آلوده می­باشد. این تحقیق با هدف بررسی کارایی فر آ یند ازن­زنی کاتالیزوری در حذف زایلن از جریان هوای آلوده و همچنین تأثیر اثر زمان ماند (میزان جریان گاز)، دوز ازن ورودی و رطوبت نسبی بر کارایی این فرایند انجام شد .

روش بررسی: در این مطالعه، جهت ارزیابی ازن­زنی کاتالیزوری زایلن از یک سیستم آزمایشگاهی که شامل پمپ تزریق سرنگی، پمپ تزریق هوا، دستگاه مولد ازن و راکتور شیشه­ای که کربن فعال در آن قرار داده شده بود، استفاده شد. برای بررسی تاثیر هریک از متغیرهای مورد نظر، چندین مرحله آزمایش انجام شد.

یافته­ ها: نتایج نشان داد، ظرفیت حذف زایلن در فرایند ازن­زنی کاتالیزوری، به طور قابل محسوسی بیشتر از کربن فعال به­تنهایی بود . کربن فعال در حضور ازن به عنوان کاتالیزور عمل کرده و باعث افزایش معنی­دار راندمان تجزیه زایلن شده است. علاوه بر آن، با افزایش دوز ازن در ورودی راکتور و جریان هوا، ظرفیت سیستم در حذف زایلن نیز افزایش یافت. همچنین با افزایش رطوبت نسبی از ۵% به ۵۰%، کارایی سیستم در حذف زایلن ارتقاء یافت. در حالی که با افزایش بیشتر رطوبت نسبی (بالای ۵۰%)، کارایی سیستم تنزل یافت.

نتیجه گیری: سیستم ازن ­ زنی کاتالیزوری می ­ تواند به عنوان روش مناسب با کارایی بالا برای حذف زایلن از جریان هوای آلوده در غلظت‌های بالا استفاده شود. همچنین، این سیستم می­تواند به راحتی برای تبدیل سیستم های جذب کربن فعال حاضر به سیستم ازن­زنی کاتالیزوری استفاده شود.

واژه‌های کلیدی : ترکیبات آلی فرار ، زایلن ، جذب سطحی ، کربن فعال ، ازن ، ازن‌زنی کاتالیزوری