ارائه مدل ارزیابی صدای محیطی و فردی در یک مجتمع پتروشیمی

زمینه و هدف: صدا خطر شغلی معمول در گستره وسیعی از محیط های کاری بخصوص صنایع نفت و گاز و شرکتهای مرتبط محسوب می شود.

روش بررسی: در فاز اول این مطالعه ، صداسنجی محیطی طبق متد استاندارد ISO9612 انجام و در فاز بعدی آن دزیمتری کوتاه مدت بمدت دو ساعت بهنگام حضور افراد در سایت صورت گرفت . سپس مقدار حاصله به دز ۴ ساعت تبدیل و در نهایت از عدد حاصله بهمراه تراز معادل اندازه گیری شده در اتاق استراحت استفاده گردید تا تراز معادل ۸ ساعته تعیین شود.

یافته ها: با مقایسه نتایج بدست آمده مشخص گردید که واحد هوا ازمجموع سه واحد آب ، هوا و نیروگاه با میانگین تراز فشار صوت ۸۸.۸۹ دسی بل Aو بخش فشرده سازی آن با میانگین تراز فشار صوت ۹۳.۲۸ دسی بل Aدر بین سایر قسمتهای این مجتمع از تراز لحظه ای بالاتری برخوردار هستند. نتایج حاصل از دزیمتری این واحد نیز موید همین مطلب است که واحد هوا یکی از حادترین شرایط را از دیدگاه آلودگی صوتی در بین واحد های دیگر دارا می باشد.

نتیجه گیری: در کل مجتمع حدود ۸.۸ % از مجموع ایستگاههای اندازه گیری در محدوده خطر و بیش از ۷۴% از آنها در محدوه احتیاط قرار داشت که همگی این مطالب ضرورت شناسایی منابع اصلی صدا ساز و اولویت بندی بخشهای مختلف این مجتمع جهت اجرای طرح های کنترل آلودگی را تایید می نماید.