فعالیت بدنی، رضایت از زندگی و نقش آن‌ها در استرس شغلی کارکنان نظامی

زمینه و هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی فعالیت‌های بدنی کارکنان نظامی، رضایت از زندگی و نقش آن‌ها در استرس شغلی کارکنان نظامی است.

روش بررسی: روش اجرای تحقیق از نوع توصیفی– تحلیلی و با استفاده از ابزار پرسشنامه بوده است.ابزار‌های مورد استفاده شامل پرسشنامه‌های استرس شغلی، فعالیت بدنی و رضایت از زندگی SWLS بود. ۹۵۹ نفر از کارکنان نظامی به عنوان نمونه پژوهش به آن‌ها پاسخ داده‌اند. اطلاعات بدست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته ها: درمتغیر فعالیت بدنی گروه نمونه در خرده مؤلفه خستگی با میانگین ۹۷/۲ و انحراف استاندارد ۷۱/. بالاترین نمره و در خرده مؤلفه فعالیت فیزیکی ضمن کار با میانگین ۵۴/۲ و انحراف استاندارد ۷۶۶/. پایین‌ترین نمره را دارا است. در متغیر رضایت از زندگی نیز، میانگین گروه نمونه ۹۷/۲۱ و انحراف استاندارد آن ۷۸/۷ به دست آمد. نتایج آزمون تی تک نمونه‌ای نشان داد که تفاوت بین میانگین گروه نمونه و میانگین فرضی جامعه معناداراست(۰۰۰/.>p). در زمینه استرس شغلی نتایج نشان داد که، استرس شغلی در میان گروه نمونه بهترین وضعیت را در خرده مؤلفه نقش با میانگین ۷۹/۳ و انحراف استاندارد ۸۶/. و ضعیف‌ترین وضعیت را در خرده مؤلفه ارتباط با میانگین ۷۷/۲ و انحراف استاندارد ۸۴/. دارند. نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نیز نشان داد که، از طریق فعالیت‌های بدنی می‌توان استرس شغلی را پیش بینی کرد(۰۰۱/۰ p < ،۶۸/۲۰ = (۹۵۲، ۳)F).

نتیجه گیری: رضایت از زندگی در کارکنان نظامی در حد مناسبی است. سبک مسئله مدار بیشترین سبک مورد استفاده در کارکنان نظامی در مقابله با موقعیت‌های استرس زای شغلی است.