بررسی میزان بروز اختلالات اسکلتی عضلانی و بررسی ارتباط آن با استرس شغلی رانندگان کامیون در ایران

زمینه و هدف: در جامعه امروزی حمل و نقل و رانندگی نقشی مهم برای کار و زندگی اجتماعی برعهده دارد. به­ دلیل نیاز به تمرکز و دقت بالا و همچنین سلامت کامل جسم و روان در این شغل، مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط بین استرس شغلی و اختلالات اسکلتی-عضلانی رانندگان کامیون در سال ۱۳۹۳ اجرا گردید.

روش بررسی: این مطالعه به­ صورت مقطعی و توصیفی-تحلیلی طراحی شده و در آن ۱۷۳ راننده حرفه_­ای با روش نمونه ­گیری در دسترس در تحقیق مشارکت داده شدند. داده­ ها بوسیله پرسشنامه­ های اطلاعات دموگرافیک، نقشه بدن و ارزیابی استرس شغلی رانندگان(DSI)بدست آمد. تحلیل­ های آماری به ­کمک نرم ­افزار SPSS V20 انجام شدند.

یافته ها: سن افراد۵۲/۹ ± ۶۱/۴۳ سال بود. سابقه کار ایشان بین یک تا ۴۸ با میانگین ۹۲/۱۸(۶۲/۹±)سال می­باشد. ۱۴۶ نفر(۵/۸۸۸%) از مجموع افراد در طول یک­سال گذشته در حداقل یکی از اندام­های خود درد اسکلتی-عضلانی ناشی از کار داشته ­اند. امتیاز استرس افراد مورد بررسی بطور میانگین ۸۷/۲۴۷ با انحراف استاندارد ۵۷/۱۸ بدست آمد. در بررسی اختلاف نمره استرس شغلی میان افراد دارای درد و بدون مشکل در هر یک از نواحی سیستم اسکلتی-عضلانی مورد بررسی مشخص گردید که اختلاف در ران­ها، دست و ساعد راست معنی ­دار ترین­ ها هستند(p<0.05). همچنین، این اختلاف در خصوص ناحیه پایینی کمر نیز معنی ­دارست (p<0.1).

نتیجه گیری: منطبق بر تحلیل­ های این تحقیق، رانندگی حرفه­ای با کامیون در ایران از نظر استرس و بر مبنای ابزارDSII در درجه متوسط ارزیابی گردید، استرس نیز با بروز دردهای اسکلتی- عضلانی همبستگی دارد. تدوین و  به­ کارگیری برنامه کشوری مدیریت استرس شغلی رانندگان به ­صورت چند جنبه ­ای می­تواند باعث ایمنی جاده­ ها، کاهش تصادفات مرگبار جاده ای، و افرایش سطح سلامتی رانندگان گردد.

واژه‌های کلیدی : استرس شغلی ، اختلالات اسکلتی و عضلانی ، رانندگان کامیون ، ایران