توضیحات :
فصلنامه تخصصی انجمن ارگونومی و مهندسی عوامل انسانی ایران
دوره ۱ – شماره ۳ – سال ۱۳۹۲
نویسندگان : فروغ زارع دریسی ، لیلا رستگار ، ستار حسینی ، هادی دانشمندی ، علیرضا چوبینه ، ابوالفضل محمد بیگی
مقدمه: از بیشترین ظرفیت هوازی (VO2-max) می‌توان به منظور سنجش وضعیت قلبی- تنفسی افراد و به دنبال آن ایجاد تناسب فیزیولوژیک بین کار و کارگر استفاده نمود. این مطالعه با هدف تعیین همبستگی بین دو روش آستراند و ACSM در برآورد بیشترین ظرفیت هوازی و تعیین عوامل مؤثر بر آن در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی شیراز، صورت پذیرفت.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه مقطعی، ۱۰۴ نفر (۵۴ مرد و ۵۰ زن) از دانشجویان به‌صورت داوطلبانه شرکت نمودند ( ۱۸ تا ۲۸ سال). افراد به وسیله آزمون پله (پروتکل آستراند وACSM) مورد ارزیابی قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده‌ها، پرسشنامه‌ای بود که از بخش‌های مجزا شامل ویژگی‌های دموگرافیک (سن، جنس و … )، ویژگی‌های آنترپومتریک (قد، وزن وBMI ) و فیزیولوژیک (VO2-max) تشکیل شده بود.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که بیشترین ظرفیت هوازی برآورد شده از طریق پروتکل آستراند و ACSM به ترتیب (۰.۸۲۵±) ۳.۲۱ ،(۰.۷۰۷±) ۳.۱۳ لیتر در دقیقه می‌باشد. ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که همبستگی میان بیشترین ظرفیت هوازی بر آورد شده از طریق دو پروتکل آستراند و ACSM بالاستr=0.958).) همچنین بین بیشترین ظرفیت هوازی برآورد شده (پروتکل آستراند وACSM) با وزن، قد، BMI و تعداد ساعات ورزش در هفته ارتباط معناداری وجود داشت.
نتیجه‌گیری: بین دو روش بر آورد بیشترین ظرفیت هوازی (پروتکل آستراند و ACSM) همبستگی بالایی وجود داشت. از متغیرهایی همچون وزن، قد، BMI و تعداد ساعات ورزش در هفته می‌توان به عنوان عوامل مؤثر نام برد.
واژه‌های کلیدی : VO2-max ، پروتکل آستراند ، پروتکل ACSM
<< ادامه مطلب را در فایل پیوست مطالعه فرمایید >>
