توضیحات :
مجله علمی پژوهشی سلامت کار ایران
دوره ۱۳ – شماره ۳ – سال ۱۳۹۵
نویسندگان : حمید حسنی ، فریده گلبابایی ، حمید شیرخانلو
چکیده :
زمینه و هدف: پایش بیولوژیکی نقش مهمی در ارزیابی مواجهه شغلی دارد. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی نسبت منگنز به آهن خون (Manganese-Iron Ratio: MIR) به عنوان یک بیومارکر بالقوه منگنز انجام گرفته است.
روش بررسی: مطالعه مورد- شاهدی حاضر بر روی کارکنان ذوب یک صنعت تولید قطعات خودرو انجام گرفت. گروه مورد از بین کارکنان فرآیند صنعتی ذوب در معرض مواجهه با منگنز (۳۱ نفر) و گروه شاهد نیز از بین کارکنان اداری غیرمواجهه یافته (۳۰ نفر) انتخاب شدند. میزان مواجهه کارکنان با منگنز با روش NIOSH 7300 و آنالیز عنصری نمونه های هوا و خون جهت تعیین میزان منگنز با استفاده از دستگاه جذب اتمی- کوره گرافیتی (GF-AAS) سنجش شد. اندازه گیری آهن در سرم با استفاده از روش Iron- Ferrozine LS انجام گرفت. آزمون های آماری با استفاده از نرم افزار SPSS انجام گرفت.
یافته ها: میانگین غلظت مواجهه کارکنان ذوب با منگنز هواmg/m3 0/005 ±۰/۰۰۸ بود. میزان منگنز خون گروه ذوب (µg/L 8/66± ۱۷/۳۳) به طور معنی داری بیشتر از میزان منگنز خون گروه شاهد (µg/L 8/70 ± ۹/۳۷) بود (P-V<0/05). میانگین نسبت منگنز به آهن خون (MIR) گروه مورد نیز به طور معنی داری بیشتر از میانگین آن در گروه شاهد بدست آمد (P-V<0/05). نتایج آزمون همبستگی ارتباط معنی دار آماری بین منگنز هوا و نسبت منگنز به آهن خون (MIR) نشان داد (r=0/426, P-V<0/05).
نتیجه گیری: نسبت منگنز به آهن خون (MIR) می تواند به عنوان یک بیومارکر برای تمایز کارکنان مواجهه یافته با منگنز از کارکنان غیر مواجهه یافته مورد استفاده قرار گیرد.
واژه‌های کلیدی : ارزیابی مواجهه شغلی ، بیومارکر ، منگنز ، نسبت منگنز به آهن خون (MIR)
<< ادامه مطلب را در فایل پیوست مطالعه فرمایید >>
