توضیحات :
ماهنامه مهندسی ایمنی
فهرست مطالب :
- سرمقاله: ایمنی دریا، کرانه ناپدید
- گفت‌وگو: رتبه نخست حوادث ساختمانی؛ مجریان ذیصلاح حضور ندارد
- گزارش: پلاسکو بعد از سقوط
- گزارش: اتخاذ قوانین بازدارنده کلید امنیت ساختمان‌ها
- گزارش آگهی: رستان صنعت تیوا، مروج ایمنی
- گزارش آگهی: شهر ایمن، غایت مردان آتش
- گزارش آگهی: خبرگان ایمنی
- گزارش آگهی: آریا اطفاء، متبحر در اجراتقویم نمایشگاه‌های جهان
- گزارش آگهی: اعتماد به نسل جوان، بومی‌سازی دانش ایمنی
- گزارش: ایمن‌سازی شهری نیازمند تدوین و رعایت قوانین یکپارچه
- گزارش: تخصصی شدن در سایه اخذ دستمزدهای نامتعارف
- معرفی محصولات فرهنگی
- مقاله: بررسی اهمیت استفاده از کابل‌های مقاوم در برابر حریق در ساختمان‌های بلند
- گزارش: نقش بیمه‌ها در جبران خسارات ناشی از آتش‌سوزی و ریزش ساختمان
- کافه ایمنی: گرنفل دودی
- گفت‌وگو: ایمن‌سازی با شیب ملایم ولی مستمر
- مقاله: ضرورت استفاده از فناوری‌های نوین ساختمانی
سرمقاله :
اتفاق برای افتادن است. با پیشرفت‌های امروزی هر کشوری خودش را برای حوادث آماده می‌کند؛ نیرو تربیت می‌کند، تجهیزات تهیه می‌نماید و خلاصه تا دندان مسلح می‌شود و آمادگی‌اش را برای مقابله با خطرات احتمالی حفظ می‌کند. تا اینجای کار مشکلی نیست اما چرا هر اتفاقی در کشور ما می‌افتد ابزار تبلیغ می‌شود؟
از تبلیغ بیمه‌های مختلف گرفته )که به محض وقوع حادثه در محل حاضر شده و هرچه بگویید تقبل می‌کنند و از این فرصت طلایی حداکثر استفاده تبلیغاتی را می‌برند اما وقتی طرفشان یک شخص حقیقی باشد معادله فرق می‌کند( تا تبلیغات مســئولین. گاهی در میان وعده‌ها، حالا به صِرف احساسی شدن و یا تبلیغات برای انتخابات قریب‌الوقوع حرف‌هایی می‌شنویم از جنس محال. مسئولی اعلام کرده بود که به جای پلاسکو دیگر برجی تجاری ساخته نخواهد شد! بلکه مقبره‌ای برای بزرگداشت شهدای این حادثه و یا نهایتاً ایستگاه آتش‌نشانی بنا می‌کنیم! با چه اســتدلالی و از کجا این حرف زده شــده، اهلل و اعلم. ۵۸۰ واحد در آتش سوخته، آوار شده، نیست شده و حالا مال‌باختگان و ســرقفلی از دســت داده‌ها خودشــان می‌دانند؛ ما می‌خواهیم یادواره داشته باشیم! از طرفی خانواده‌های شهدا حق دارند مطالبه‌گر قول‌ها و وعده باشند. چه می‌شود گفت؟
در شــماره‌های پیشین پرونده حادثه پلاسکو را دنبال کرده ایم؛ در این شماره نیز به واکاوی گزارش‌های هیات دولت و شــورای شــهر در مورد این حادثه پرداخته و در کنار آن مصاحبه‌هایی داشــته‌ایم با خانواده‌های محترم شهیدان آتش‌نشانی.
در ابتدای به وجود آمدن شرکت‌های ایمن ساز همه چیز سهل و ساده به نظر می‌رسید اما مثل هر کار دیگری که در کشــور ما صورت می‌پذیرد ابتدا مهم این اســت که کار شروع شود و بعد قوانین آن بر حسب سلیقه و گاه نیاز تا ســالیان سال تغییر یابد! امروز تنها شرکت‌هایی مورد تأیید آتش‌نشانی قرار دارند که مقدمات مورد نیاز را برآورده کنند که یکی از آنها وجود )و در واقع استخدام( سه مهندس در رشته‌های برق، مکانیک و عمران است. این قانون چه از لحاظ ایجاد اشتغال و چه از نظر فنی شدن کار، درست است اما از کجا می‌آید؟
اگر با لحاظ تمامی این موارد و رعایت سایر استانداردها، ساختمانی دچار حادثه شد و خدای ناکرده نابود شد چه کسی جوابگو است؟ شرکت ایمن‌ساز؟ سازمان تأییدکننده آن؟ مهندسین ناظر، بیمه‌ها؟ یا…
آیا وقتی یک شــرکت باســابقه در امر ایمن‌سازی به صرف عدم تأیید سازمان آتش‌نشــانی حق گرفتن پروژه جدیدی را ندارد آیا امکان دارد که خود سازنده و کارفرما بدون نظارت شرکت خاصی ایمن‌سازی کنند و تأییدیه پایان کار هم بگیرند؟
قیمت‌گذاری‌های پروژه‌ها بر چه اساسی به عمل می‌رسد و اختلاف فاحش در قیمت‌ها از کجا ناشی می‌شود؟
برخی افراد ظاهراً زیرک و زرنگ، باهوش و نخبه و رند، تجهیزات کرایه می‌کنند، ایمن‌ســازی صورت می‌دهند، تأییدیه می‌گیرند و بعد آنها را صحیح و سالم پس می‌دهند. تکلیف چیست؟
هرچند که می‌دانیم در کشــور ما روزانه معجزه‌های زیادی به وقوع می‌پیوندد! مهندســی ایمنی در این شماره در پی پاســخ دادن به این ســؤالات برآمده است، در کنار آن مثل همیشه چند مقاله علمی و فنی و معرفی چند شرکت ایمن‌ساز را خواهیم داشت.
<< ادامه مطلب را در فایل پیوست مطالعه فرمایید >>
