سیاست گذاری انرژی در ایران و تعهدات بین‌المللی در زمینه میزان انتشار گازهای گلخانه‌ای

فصلنامه علوم و تکنولوژی محیط زیست

دوره ۱۷ ، شماره ۱ ، بهار ۱۳۹۴

نویسندگان: رضا علیزاده ، رضا مکنون ، مهدی مجیدپور ، جلیل سلیمی

چکیده:

زمینه و هدف : کنوانسیون تغییر اقلیم با هدف تثبیت غلظت گازهای گلخانه ای در جو و پروتکل کیوتو جهت تقویت ساختار اجرایی این کنوانسیون مطرح شده اند. ایران از پیشگامان امضای این کنوانسیون و پروتکل الحاقی آن می باشد که متعهد شده است توسعه خود را پایدار و با اهداف کنوانسیون و پروتکل منطبق نماید. هدف از نگارش این مقاله ، بررسی انطباق سیاست گذاری انرژی کشور با اهداف این کنوانسیون و پروتکل میباشد.

روش بررسی: برای انجام پژوهش ، روش تحلیل آماری مبتنی بر قضاوت خبرگان استفاده شد. روش تحلیل سلسله مراتبی برای اولویت بندی شاخص ها و روش مقایسه تطبیقی برای ارزیابی انطباق بکار گرفته شد.

یافته ها: از میان ۶ دسته شاخص ارزیابی عملکرد زیست محیطی، پس از دو مرحله پالایش ، ۵ شاخص شدت مصرف انرژی ، رشد مصرف انرژی ، سرانه مصرف انرژی ، میزان انتشار CO٢، سهم منابع انرژی تجدیدپذیر در انرژی مصرفی انتخاب شدند. با تعریف شاخصی ترکیبی از شاخص های انتخابی، میزان انطباق قبل و بعد از پذیرش پروتکل کیوتو، مقایسه و تحلیل گردید. نتایج نشان داد که علیرغم اتخاذ سیاست های متعدد در برنامه های پنج ساله توسعه ، در میزان انطباق سیاست های انرژی کشور با اهداف پروتکل کیوتو تغییری حاصل نشده است .

بحث و نتیجه گیری: در پژوهش حاضر، مقایسه ای بین کشورهایی که از لحاظ توسعه اقتصادی هم ردیف ایران میباشند، انجام گرفت . در این میان ، ایران در شاخص های شدت انرژی و انتشار CO٢، کم ترین نمره و از نظر شاخص ترکیبی میزان انطباق آخرین رتبه را داراست و این موضوع نشانگر عملکرد نه چندان مطلوب کشور در این زمینه میباشد. در پایان ، برای بهبود وضعیت انطباق پیشنهاداتی ارایه گردید.

واژه های کلیدی: کنوانسیون تغییر اقلیم ، پروتکل کیوتو ، سیاستگذاری انرژی ، میزان انطباق

 << ادامه مطلب را در فایل پیوست مطالعه فرمایید >>  

لطفا برای دانلود مقاله ” سیاست گذاری انرژی در ایران و تعهدات بین‌المللی در زمینه میزان انتشار گازهای گلخانه‌ای ” از لینک زیر استفاده نمایید.