انقلاب ۱۳۵۷

انقلاب ۱۳۵۷ یا انقلاب ۱۹۷۹،که به‌عنوان انقلاب اسلامی یا انقلاب ایران نیز شناخته می‌شود، یک دگرگونی بزرگ سیاسی و اجتماعی بود که بین ۱۷ دی ۱۳۵۶ تا ۲۲ بهمن ۱۳۵۷ معادل ۷ ژانویهٔ ۱۹۷۸ تا ۱۱ فوریهٔ ۱۹۷۹ با مشارکت طبقات مختلف مردم انجام پذیرفت و نظام پهلوی را سرنگون و زمینهٔ روی کار آمدن نظام جمهوری اسلامی ایران به رهبری مرجع تقلید شیعه، سید روح‌الله خمینی را فراهم کرد. تفکرات و شخصیت‌های اسلامی در این انقلاب حضور برجسته داشتند و خمینی آن را «انقلاب اسلامی» خواند. علاوه بر اسلام‌گرایی، ایدئولوژیهای مختلفی نظیر سوسیالیسم و ناسیونالیسم نیز در انقلاب حضور داشتند. در عین حال این انقلاب نخستین انقلابی است که اسلام‌گرایی را در خاورمیانه به پیروزی رساند. این انقلاب آخرین نمونه از انقلاب‌های کلاسیک قرن بیستم بود که با گفتمان‌های قهری، سلبی و آشتی‌ناپذیر با تکیه بر ایدئولوژی به نتیجه رسید. بخش مهمی از این انقلاب از این بود که روشنفکرانِ لائیک و چپ نیز خود را با خمینی همسو می‌دیدند.

پس از کودتای ۲۸ مرداد سال ۱۳۳۲، محمدرضا پهلوی به تثبیت قدرت خود پرداخت و طرح‌هایی موسوم به انقلاب سفید که محور اصلی آن را اصلاحات ارضی تشکیل می‌داد، به اجرا گذاشت. اجرای این طرح‌ها و افزایش چندبرابری درآمدهای نفتی، موجب توسعهٔ اقتصادی و دگرگونی ساختار اجتماعی ایران و در عین حال افزایش اختلاف طبقاتی و تنش‌های اجتماعی در دهه‌های ۱۳۴۰ و ۱۳۵۰ گشت. شاه با معطوف کردن اقدامات امنیتی و اطلاعاتی خویش بر سرکوب احزاب ملی‌گرا، مارکسیستی و سکولار، خود را در مقابل روحانیون و تفکرات مبارز جدید اسلامی آسیب‌پذیر ساخت. انقلاب سفید و اصلاحات ارضی او و نیز جانب‌داری وی از دولت قانونی اسرائیل با مخالفت روحانیون به‌ویژه خمینی روبه‌رو شد. در این دوران بخشی از روشنفکری در ایران (از جمله علی شریعتی) تفسیری سیاسی و انقلابی از شیعه را به عنوان یک ایدئولوژی رهایی ساز، در اذهان مردم به‌ویژه دانش‌آموزان و دانشجویان به جای گذاشتند. خمینی نیز در سال‌های تبعید خود، هر چند خواهان ایجاد یک حکومت اسلامی به رهبری فقها به‌جای سلطنت موروثی بود، بیشتر به طرح نقطه ضعف‌های رژیم و مسائلی می‌پرداخت که موجب نارضایتی تودهٔ مردم مسلمان ایران می‌شد. در این دوران همچنین شماری سازمان‌های چریکی مارکسیست و اسلام‌گرا شکل گرفتند که به مبارزهٔ مسلحانه با رژیم اعتقاد داشتند. نهایتاً با سیاست‌های تنش‌برانگیز حزب دولتی رستاخیز در خصوص بازار و مذهب در اواسط دههٔ ۱۳۵۰، بازاریان و روحانیون محافظه‌کار و غیرسیاسی نیز به عنوان دو متحد تاریخی یکدیگر، به صفوف مخالفان پیوستند.

تنش‌ها و نارضایتی‌های مذکور، با بازتر شدن فضای سیاسی در سال ۱۳۵۶ که به دلیل فشارهای دولت آمریکا و نهادهای مدافع حقوق بشر صورت پذیرفته بود، از پاییز و زمستان همان سال، به‌صورت تظاهرات خیابانی خود را نشان داد. معترضان برای برگزاری راهپیمایی، از سنت‌های شیعی چون مراسم چهلم جانباختگان اعتراضات، استفادهٔ سیاسی به عمل آوردند. رویدادهایی چون فاجعهٔ آتش‌سوزی سینما رکس آبادان، کشتار معترضان در تعدادی از تظاهرات‌ها (از جمله در واقعهٔ جمعهٔ سیاه در شهریورماه)، و امتیازهای دیرهنگام شاه به مخالفان، موجب تشدید اعتراضات و از دست رفتن امکان مصالحه شد. رکود اقتصادی به وقوع اعتصابات گسترده و پیوستن طبقهٔ کارگر به تظاهرات‌ها و در نتیجه فلج شدن اقتصاد کشور انجامید. با پیوستن کارگران و همچنین تهی‌دستان شهری به تظاهرات‌ها، دامنهٔ اعتراضات از ده‌ها هزار نفر به صدها هزار و حتی میلیون‌ها نفر رسید. سرانجام، روح‌الله خمینی در ۲۳ دی ماه شورای انقلاب اسلامی ایران را برای راهبری انقلاب تأسیس کرد و روز بعد از آن شاه از کشور خارج شد. نهایتاً با خروج شاه و عدم موفقیت دولت نخست‌وزیر ملی‌گرا شاپور بختیار، بازگشت خمینی که برای چند هفته با آمریکا در تماس مستقیم بود، به کشور در ۱۲ بهمن، تشکیل دولت موقت ایران به نخست‌وزیری مهدی بازرگان در ۱۵ بهمن و نهایتاً، دو روز نبرد مسلحانه سازمان‌های چریکی و هزاران داوطلب مسلح با گارد شاهنشاهی و صدور اعلامیه بی‌طرفی ارتش در ۲۲ بهمن ۱۳۵۷، انقلاب به پیروزی رسید.

متعاقب آن، با برگزاری همه‌پرسی در ۱۲ فروردین ۱۳۵۸، نظام «جمهوری اسلامی» جایگزین نظام پیشین گردید. سپس قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران در سال ۱۳۵۸ تدوین شد که در آن جمهوری اسلامی به صورت یک حکومت دینی برمبنای ولایت فقیه، برپایهٔ تفسیر خاصی از فقه شیعه، قرار داشت. این قانون با همه‌پرسی به تصویب مردم رسید. پس از انقلاب، سازمان‌های سیاسی که ایدئولوژی متفاوتی نسبت به حکومت مرکزی داشتند، سرکوب شدند. از جمله اتفاقات مرتبط با انقلاب ۱۳۵۷ رخدادهای دیگری چون گروگان‌گیری در سفارت آمریکا، حمله عراق به ایران و انقلاب فرهنگی ایران بود.

از جمله دلایل وقوع انقلاب آن بود که رویکرد حکومت پهلوی و به‌خصوص محمدرضا شاه در نوسازی جامعهٔ سنتی ایران به یک جامعهٔ مدرن از طریق مدرن‌گریِ آمرانه از بالا و ایجاد طبقهٔ متوسط با شکست مواجه شد، بنابراین طبقهٔ متوسطی به‌وجود آمد که به مخالفت با شاه برخاستند. استفاده از ابعاد سیاسی دین توسط برخی از مخالفان حکومت پهلوی و طرح تشیع انقلابی نیز مؤثر واقع شد. همچنین، حکومت ساختارهای میانجیِ کنترل‌کنندهٔ اجتماعی نظیر احزاب را تضعیف یا تخریب کرده بود و مانع از تشکیل جامعهٔ مدنی و سیاسی متعارف شده بود. به علاوه حکومت پهلوی دارای یک برنامهٔ اقتصادیِ بیش از حد جاه‌طلبانه بود که در دههٔ هفتاد میلادی تنگناها و کمبودهای اقتصادی و تورم را به همراه آورد. به تعبیری می‌توان انقلاب را تا حدی واکنشی محافظه‌کارانه به تلاش‌های غرب‌گرایانه و سکولاریزاسیون شاه مورد حمایت غرب، و واکنش نه‌چندان محافظه‌کارانه به بی‌عدالتی اجتماعی و ناتوانی‌های این حکومت دانست. بسیاری از ایرانیان شاه را وابسته و مدیون به یک قدرت غیرمسلمان غربی می‌دانستند که با ترویج فرهنگ غربی در حال آلوده کردن فرهنگ ایران بود. همچنین، حکومت پهلوی در میان معترضان فاسد و اهلِ بریز و بپاش دیده می‌شد.

۲۲ بهمن پیروزی انقلاب اسلامی

روز ۲۲ بهمن ۱۳۵۷،  پیروزی انقلاب اسلامی، پس از سال‌ها مبارزات گسترده و پرتلاش ملت مسلمان و غیور ایران، جبهه اسلامی با هدایت و رهبری حضرت امام خمینی (ره) چند گام بیشتر با پیروزی فاصله نداشت.

به این ترتیب در روز بیست و دوم بهمن ماه سال ۱۳۵۷ در نهایت قیام، رشادت‌ها و ایثار مردم و دلیرمردان ایران به ثمر نشسته و موفق به برکناری دوران پادشاهی ۲۵۰۰ ساله و طاغوت، ستمگری و استبداد خاندان پهلوی که افزون بر ۵۰ سال در ایران به خودکامگی و ظلم و جور می‌پرداختند، خاتمه داد.

لذا با حمایت و مدد الهی، نظام جمهوری اسلامی در ایران پایه گذاری شد.‌

روز پیروزی انقلاب اسلامی

روز بیست و دوم بهمن سال ۱۳۵۷ در حقیقت سرنوشت سازترین روزی است که تاریخ بلند و پیشینه عظیم میهن ایران به خود دیده است.‌ چرا که ملت ایران پس از پشت سر گذاشتن مدت های مدید ظلم و جور حاکم از نظام استبداد پادشاهی که توسط سلسله‌های مختلف در طول قرن‌ها، به آنها تحمیل شده و در نهایت خاندان منفور پهلوی، توانستند حقانیت خود را جهت برخورداری از نظام مردمی در لوای حاکمیت اسلامی کسب کرده و با سال‌ها مبارزات و جانفشانی ها در این مسیر، حکومت جمهوری اسلامی ایران را تاسیس نمایند.

۲۲ بهمن، بیانگر عظیم‌ترین رویداد تاریخی کشور ایران بوده که به دست ملت فهیم و هوشیار ایران به ثمر نشسته و آن را به یک رخداد موثر و غیر قابل انکار برای کشور ایران و حتی کل جهان تبدیل کرد.

در همه کشورها و سزمین‌های مختلف، مرسوم است که مردم مهم‌ترین و ارزشمندترین رویداد تاریخی کشور خود را پاس نهاده و با توجه به رسوم و فرهنگ خود مراسمات و آیین‌های متنوعی را جهت گرامی داشت آن اجرا می‌کنند.

چرا که به این ترتیب تلاش ها و از جان گذشتگی‌های مبارزان در این رویداد در اذهان زنده شده و این موضوع به سایر نسل‌ها نیز انتقال می‌یابد تا همچنان ارزش و جایگاه این روز زنده و پایدار بماند. بیشتر کشورهای جهان، عظیم‌ترین روز تاریخی خود را زمانی می‌دادند که در آن میهن شان به استقلال رسیده و این موضوع ارزش و بهای زیادی نزدشان دارد.

به این ترتیب ملت مسلمان ایران نیز پس از سال‌ها مبارزات گسترده و ایستادگی در برابر طاغوت و ظلم و جور حاکمان زمان، در روز ۲۲ بهمن سال ۱۳۵۷ موفق به سرنگونی رژیم استبدادی پهلوی شده و با این کار به ۲۵ قرن حکومت سلطنتی پایان داد. لذا همه مردم ایران با پایه‌گذاری حکومت جمهوری اسلامی قادر بودند برای امورات و آتیه کشور تصمیم‌گیری کرده و در آن سهیم شوند.

واقعیت است که تا پیش از پیروزی انقلاب اسلامی هیچ انتخابات مستقل و آزادی در ایران وجود نداشته و نخست وزیر، سایر وزرا و نمایندگان مجلس همگی از پیش تعیین شده و انتصابی در جایگاه‌های دولت و مجلس می‌نشستند.

در این حالت مردم هیچ نقشی در سرنوشت و امورات جزئی و کلی کشور نداشته و تنها شاهد ویرانی و چپاول سردمداران، دولت‌ها و کشورهای بیگانه از منابع سرزمین شان بودند. سرانجام این مردم با اتکا به خداوند بزرگ و بذل جان و زندگی خود مبارزات سخت و طاقت فرسایی را به رهبری حضرت امام خمینی (ره) بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران انجام داده و در ۲۲ بهمن پیروز شدند.

مردم با این انتخاب سرنوشت کشورشان را خودشان در دست گرفته و در زیر پرچم اسلام و روحانیت، دوران جدیدی از استقلال، اقتدار و سرافرازی را برای خود رقم زدند.

حامیان سلامت و ایمنی نیروی کار

وقایع ۲۲ بهمن سال ۱۳۵۷

از جمله وقایع مهمی که در ۲۲ بهمن سال ۱۳۵۷ به همت و تلاش مردم و مبارزان صورت گرفت تصرف زندان های اوین، ساواک و سلطنت آباد و پس از آن مجلس سنا، مجلس شورای ملی، شهربانی ژاندارمری و ساختمان زندان کمیته مشترک بوده است. در هنگام به تسخیر درآمدن شهربانی، رئیس نظامی تهران به نام سپهبد رحیمی به وسیله انقلابیون مسلح دستگیر شد. در عین حال بسیاری از مراکز همچون پادگان باغشاه و دانشکده افسری، دبیرستان نظام، زندان جمشیدیه، پادگان عشرت آباد و پادگان عباس‌آباد داوطلبانه در برابر نیروهای انقلابی تسلیم شده و در آخر مرکز رادیو و تلویزیون تصرف گردید.

عوامل موثر در پیروزی انقلاب در ۲۲ بهمن

عوامل مختلفی در پیروزی شکوهمندانه ۲۲ بهمن سال ۱۳۵۷ به دست ملت سرافراز ایران رقم خورد که موثرترین آنها شامل:

ایمان و باور قلبی به خداوند بلند مرتبه

قرار گرفتن تحت راهنمایی و رهبری با درایت و آگاه حضرت امام خمینی (ره)

وحدت و انسجام حاکم در بین مردم ایران از همه اقوام و مناطق مختلف

ثبات و ایستادگی در مسیر الهی، شانه خالی نکردن در برابر سختی‌ها و ناملایمات مبارزه و …

آشکار است هر کدام از این دلایل، نقش بسزایی در سرافرازی و پیروزی ملت ایران و قرار گرفتن زیر لوای زحمت و عنایت الهی داشته است.

۲۲ بهمن و حیرت جهانیان

هرچند که ملت سرافراز ایران با مجاهدت و مبارزات سخت، طولانی و پیوسته در زیر حمایت و رهبری‌های امام خمینی (ره)، توانست رژیم سفاک پهلوی را سرنگون کرده و نظام مقتدر و مستقل جمهوری اسلامی ایران را پایه گذاری کند، ولی خاطرنشان می‌کنیم در عصر حاضر پیروزی ۲۲ بهمن ماه، کار محیرالعقولی بوده که در باور کسی نمی‌گنجید.

چرا که نهضت مقاومت و مبارزه با رژیم شاهنشاه پهلوی، تنها با دست خالی، ایمان و اراده قوی به خداوند بزرگ و راهنمایی حضرت امام خمینی (ره) توسط مردم صورت گرفت. این موضوع در برابر حاکمیتی که متکی به دولت‌های غربی و استکبار جهانی آمریکا تا به دندان مسلح بوده و از هیچ نوع شکنجه و ستمی به مردم ابایی نداشتند، انجام گرفت.

به این ترتیب بسیاری از پیش بینی‌ها و معادلات دولتمردان و کشورهای استعمارگر در مورد چپاول منابع و ذخایر کشور ایران نقش بر آب شده و دست آنها از میهن سرافرازمان کوتاه گردید. از آنجا که کشور ایران موقعیت استراتژیکی و اقتصادی حساس و ارزشمندی در منطقه خاورمیانه داشته، لذا پیروزی انقلاب اسلامی، دگرگونی و تغییرات اساسی را در دیدگاه، طرز فکر و عملکرد مردم کشورهای جهان به همراه داشته و حاکمیت اسلام در جایگاه یگانه قدرت واحد در سطح جهان شناخته شد.

به این ترتیب با بنیانگذاری جمهوری اسلامی ایران قطب مهمی در منطقه نمایان شده که جریان شدیدی از ترس و نگرانی را در کشورهای غربی و استکباران جهان ایجاد کرد.

تصمیم شورای عالی ارتش در روز ۲۲ بهمن

همزمان با ساعت ۱۰ صبح روز ۲۲ بهمن، شورای فرماندهان نیروهای مسلح در ستاد مشترک برگزار گردید. نظامیان شرکت کننده در این نشست متشکل از عباس قره باغی، جعفر شفقت، حسین فردوست، هوشنگ حاتم، ناصر مقدم، عبدالعلی نجیمی، احمدعلی محققی، عبدالعلی بدره‌ای، امیرحسین ربیعی، کمال حبیب اللهی، عبدالمجید معصومی، جعفر صانعی، اسدالله محسن زاده، حسین جهانبانی، محمد کاظمی، خلیل بخشی آذر، علی محمد خواجه نوری، پرویز امینی افشار، امیر فرهنگ خلعتبری، محمد فرزام، جلال پژمان، منوچهر خسروداد، ناصر فیروزمند، موسی رحیمی لاریجانی، محمد رحیمی آبکناری و رضا وکیلی طباطبایی بوده است.

عباس قره باغی ریاست شورای عالی ارتش را بر عهده گرفت. هنگامی که فرماندهان قوا گزارش خود را ارائه دادند، صحبت‌ها به شرایط حاکم و یکپارچگی ارتش با مردم کشیده شد. بیشتر اعضا موافقت خود را با این موضوع ابراز داشته و در نهایت بیانیه‌ای با موضوع بی‌طرف بودن ارتش تهیه شده و به امضای همگان رسید. پس از این جلسه شورای عالی ارتش، اخبار مصوبه مذکور در ساعت ۱ بعد از ظهر به رادیو و تلویزیون اعلام گردیده و رادیو ایران با نیمه کاره گذاشتن برنامه‌های روزانه خود، بیانیه مذکور را به طور مشروح بیان نمود. پس از چند لحظه نیروهای مبارز انقلابی فضای صدا و سیما را به تصرف خود درآورده و خبر مهم سرنگونی رژیم سلطنتی پهلوی از صدا و سیما به مردم اعلام شد.

متن پیام امام خمینی (ره) در روز ۲۲ بهمن

بنیانگذار و رهبر کبیر انقلاب اسلامی حضرت امام خمینی رحمت الله، در روز ۲۲ بهمن ماه سال ۱۳۵۷ پیام خود را با این محتوی به مردم ایران ارسال کرد.

بسم الله الرحمن الرحیم

ملت مسلمان و قهرمان و مبارز ایران! در این لحظه حساس که به لطف خداوند تعالی مبارزات قهرمانانه شما سدهای استبداد و استعمار را یکی پس از دیگری می شکند و انقلاب اسلامی شما شکوفه ها و میوه های خود را آشکار می سازد، لازم می دانم ضمن اظهار تشکر و قدردانی از یک یک شما برادران و خواهران چند نکته را یادآوری نمایم:

شما در جریان مبارزات گذشته رشد اسلامی و انقلابی خود را آشکار کرده اید و اکنون بیش از پیش لازم است که این رشد را به جهانیان نشان دهید تا جهانیان بدانند مردم مسلمان ایران می توانند بدون قیمومت این و آن، راه سعادت خود را انتخاب نمایند.

لهذا از شما می خواهم که اولا مانع آشوب و هرج و مرج بشوید و نگذارید آشوبگران مغرض به عملیاتی از قبیل غارت، آتش سوزی، مجازات متهمان و از بین بردن آثار علمی و فنی و صنعتی و هنری و اتلاف اموال عمومی و خصوصی دست بزند. دشمن برای خراب کردن چهره نهضت از طریق نفوذ دادن افراد مفسد و مغرض در میان توده مسلمان دست به چنین کارها می زنند تا نهضت ما را ارتجاعی و وحشیانه قلمداد نمایند. من اکیدا اعلام می کنم که هر کس دست به چنین عملیاتی بزند از جامعه انقلابی ملت مطرود و در پیشگاه خداوند متعال مسئول است.

ثانیا توجه داشته باشید که انقلاب ما از نظر پیروزی بر دشمن هنوز به پایان نرسیده است. دشمن از انواع وسایل و دسائس بهره مند است و توطئه ها در کمین ماست. تنها هوشیاری و انضباط انقلابی و اطاعت از فرمانهای رهبری و دولت موقت اسلامی است که همه توطئه ها را نقش بر آب می سازد.

ثالثا افرادی از دشمن که به عنوان اسیر در اختیار شما قرار می گیرند هرگز مورد خشونت و آزار قرار ندهید. همچنان که سنت اسلامی است به اسیران محبت و مهربانی کنید و البته دولت اسلامی به موقع آنها را محاکمه و عدالت را در مورد آنها اجرا خواهد کرد.

از همه شما برادران و خواهران عزیزم می خواهم که با دولت موقت انقلابی اسلامی که وارث یک سلسله خرابی های دولتهای فاسد گذشته است همکاری نمائید تا به حول و قوه الهی هر چه زودتر با همکاری یکدیگر ایران اسلامی آباد و آزاد را مورد غبطه جهانیان بسازیم.

والسلام علیکم و رحمت الله و برکاته
روح الله الموسوی الخمینی
۲۲/۱۱/۵۷

پیروزی انقلاب در ۲۲ بهمن

در کنار اقدامات گسترده و فراگیری که در جهت مقابله با نهضت انقلاب اسلامی حضرت امام خمینی (ره) و مراقبت از نظام پهلوی توسط کشورهای غربی و آمریکا صورت می‌گرفت، ولی در برابر دیدگان بهت زده جهانیان، انقلاب شکوهمند اسلامی در اولین مرحله مبارزات خود در روز ۲۲ بهمن ماه سال ۱۳۵۷ به موفقیت رسیده و بنیانگذاری گردید. لذا این دستاورد مهم و بی‌نظیر کمتر از یک اعجاز نبوده فراتر از محاسبات و معادلات بشری می‌باشد. به استثنای حضرت امام خمینی (ره) و نیروهای گسترده مردمی و مبارزان جبهه انقلاب اسلامی، که بی‌توجه به بررسی و تحلیل‌های صورت گرفته، اعتقاد و ایمان قلبی به پیام‌ها و نویدهای رهبر کبیرشان داشتند، سایر محققان، پژوهشگران، آگاهان به امور سیاسی و کسانی که اقداماتی در راستای رخدادها و اتفاقات ایران انجام داده بودند، تا آخرین روزهای حیات رژیم منفور پهلوی، پیروزی جمهوری اسلامی را امری محال و غیر ممکن می‌پنداشتند.

این موضوع سبب شد از هنگام سپیده دم ۲۲ بهمن سال ۱۳۵۷، دشمنی با حکومت تازه به پا خاسته انقلاب اسلامی در سطح وسیعی از جهان آغاز شود. آمریکا سردمدار و هدایتگر دشمنان جمهوری اسلامی بوده و در کنار آن دولت انگلستان و سایر کشورهای اروپایی با همه حکومت‌های وابسته به غرب، اقدامات گسترده‌ای در این زمینه داشتند.

در آن هنگام دولت شوروی سابق و وابستگان آن نیز ناراضی از این رویداد عظیم با حاکمیت اسلامی در ایران بوده و در دسیسه و فتنه‌های چیده شده توسط آمریکا همکاری می‌کردند. از جمله این موارد، اتحاد و توافق نیروهای چپ و راست ضد انقلاب داخل کشور بوده که در زمان‌های بعد مدارک مکاری و مشارکت آنها با سفارتخانه‌های شوروی آمریکا بر همگان آشکار شده و علاوه بر این تعامل و یکپارچگی دو کشور مذکور در همه ابعاد به منظور مجهز کردن نیروهای بحث عراق به سرکردگی صدام در تجاوز به خاک مقدس جمهوری اسلامی ایران بوده است.

ولی در این میان حضرت امام خمینی (ره) با همان شیوه و استدلالی که جبهه اسلامی را هدایت کرد، در زمانی که دسیسه‌ها و فشارهای کشورهای خارجی به ایران وارد می‌شد، نظام جمهوری اسلامی را ساماندهی کرده و با تدبیر و اقتدار وصف ناپذیر، آن را به مسیر استحکام و ساماندهی رساند.

در نهایت حضرت امام خمینی رحمت الله با هدایت نهضت ملی موفق شد در روز ۲۲ بهمن سال ۱۳۵۷ زنگارهای نشسته بر اسلام را کنار زده و جلوه راستین آن را پس از گذشت ۱۴ سده با حاکمیت جمهوری اسلامی به جهانیان نشان دهد. این موضوع سبب شد انقلاب اسلامی ایران در دنیای اسلام به نام «انقلاب امام ‌‌خمینی» به همه شناسانده شود.

به این ترتیب هیچ کدام از مک‌ها و دسیسه‌های آمریکا در زمینه‌های سیاسی اقتصادی و نظامی در برابر ایران به ثمر نرسید. هرچند که در این موضوع با همکاری و مشارکت بسیاری از هم پیمانان منطقه‌ای و جهانی همراه بود. در حال حاضر پس از سپری شدن ۴ دهه مبارزات کشورهای غربی با حاکمیت جمهوری اسلامی ایران، بسیاری از دولتمردان و سیاستمداران اروپایی آمریکایی به لزوم گردن نهادن و پذیرش رویداد انقلاب و مقام جمهوری اسلامی در گستره بین‌المللی اذعان داشته‌اند.

قیام و جریانی که در تاریخ ۲۲ بهمن ماه سال ۱۳۵۷ با فداکاری رشادت و مجاهدت‌های ملت غیور ایران و رهبری امام خمینی رحمت الله به سرمنزل مقصود رسید، در عصر حاضر برای بسیاری از مردم جهان الگو و سرمشق زندگی است.

به این ترتیب به هیچ وجه روز ۲۲ بهمن را به عنوان آخرین روز نظام سیاسی پهلوی و شروع دوران حاکمیت جدید ندانسته و آن را به عنوان نقطه عطف و ورود به فصل مهم و ارزنده‌ای از تاریخ ایران از منظر اقتصادی، سیاسی و اجتماعی قلمداد می‌شود.

انتهای پیام/