بررسی خستگی ذهنی و تاثیر آن بر عملکرد کارکنان دانشکده بهداشت با استفاده از امواج الکتروانسفالوگرافی

سابقه و هدف: خستگی ذهنی معمولاً در پی فعالیت‌های طولانی مدت شناختی مشاهده می‌شود. خستگی ذهنی می‌تواند اثرات مهمی بر زندگی روزمره افراد سالم داشته باشد. در این ارتباط، مطالعه حاضر با هدف برآورد خستگی ذهنی و تأثیر آن بر عملکرد کارمندان انجام شد.

مواد و روش‌‌ها: مطالعه توصیفی– تحلیلی حاضر در مورد ۱۰ کارمند (۶/۱۹±۳۶ سال) انجام شد. به‌منظور بررسی عملکرد از شرکت‌کنندگان خواسته شد که متنی با غلط‌های املایی را مطالعه کنند و آن‌ها را تصحیح نمایند. این آزمایش در پنج مرحله ۱۵ دقیقه‌ای انجام شد و EEG (Electroencephalography) در تمامی مراحل ثبت گردید. در هر مرحله مقیاس خواب‌آلودگی کارولینسکا (KSS: Karolinska Sleepiness Scale) توسط افراد تکمیل شد و داده‌ها توسط آزمون آنالیز واریانس اندازه‌گیری مکرر و ضریب همبستگی Pearson مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند.

یافته‌ها: نتایج نشان دادند که امواج مغزی در طول آزمایش کاهش یافته‌اند که این امر نشان‌دهنده افزایش خستگی ذهنی می‌باشد. در پژوهش حاضر امواج EEG ثبت‌شده در ۱۵ دقیقه اول و انتهایی به‌ترتیب معادل ۵۹/۹۸±۲۱۳/۱۴ و ۶۸/۲۱±۶۸/۷۷ به‌دست آمد. شرکت‌کنندگان در این مطالعه خستگی خود را توسط KSS گزارش نمودند که بر مبنای نتایج، عملکرد آن‌ها از ۳/۵۳±۲۷/۴ به ۵/۱۹±۱۷/۵ کاهش داشت.

نتیجه‌گیری: در این پژوهش نشان داده شد که با استفاده از EEG می‌توان به بررسی خستگی ذهنی در مدت زمان‌های مختلف پرداخت. همان‌گونه که مشاهده گردید، خستگی ذهنی در فعالیت‌های شناختی طولانی مدت می‌تواند باعث کاهش دقت، تمرکز و هوشیاری کارمندان شود. در پژوهش حاضر افزایش خستگی ذهنی منجر به کاهش عملکرد و کیفیت فعالیت افراد گردید.