تعیین روایی و پایایی پرسشنامه ارزیابی مدیریت بحران مبتنی بر اصول هفت‌گانه مهندسی مقاومت پذیری در بیمارستان‏ ها

زمینه و هدف: از آنجا که ارزیابی مدیریت بحران، نقش کلیدی در برنامه‏ ریزی برای آموزش و ارتقاء آگاهی و آمادگی بیمارستان‌ها دارد، بنابراین، استفاده از رویکرد جدید مهندسی مقاومت‏ پذیری می‌تواند به افزایش راندمان مدیریت بحران و توانمند‏سازی بیمارستان‌ها در مواجهه با بحران‌ها کمک کند. هدف این تحقیق، تعیین روایی و پایایی پرسشنامه‏ ارزیابی مدیریت بحران مبتنی بر اصول هفت‌گانه مهندسی مقاومت‏ پذیری در بیمارستان‏ های تحت پوشش دانشگاه بود.

روش بررسی:دراین تحقیق توصیفی، هشت بیمارستان شهر اهواز (سال ۱۳۹۲) مورد بررسی قرار گرفت. پرسشنامه‏ محقق_ساخته توسط ۳۱۰۰ نفر از پرسنل بخش پرستاری و مدیریت تکمیل گردید. داده‌ها با استفاده از برنامه SPSS  مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. پایایی به وسیله ضریب پایایی همسانی درونی ارزیابی شد و برای تأیید روایی از تجزیه و تحلیل اکتشافی و تأییدی استفاده گردید.

یافته ها: ارزیابی پایایی نشان داد که پرسشنامه دارای همسانی درونی زیاد و پایایی خوب است. ضریب آلفای کرونباخ ۰/۹۷۷ و ضریب همبستگی درونی ICC) 0/977) به دست آمد. نتایج تحلیل اکتشافی، هفت فاکتور را برای پرسشنامه نشان داد که مشترکاً ۷۵/۳% واریانس را پوشش داده اند. در تجزیه و تحلیل تأییدی، شاخص ۰/۸۸۵=KMO و ۶/۴۱=BT و ۹۴۶=df و ۰/۰۰۱ >p به دست آمد. به طور کلی ساختار عاملی به دست آمده از روش تحلیل اکتشافی به وسیله تحلیل تأییدی مورد آزمون قرار گرفت و تأیید شد.

نتیجه گیری: یافته‌ها نشان داد که پرسشنامه‏ ارزیابی مدیریت بحران مبتنی بر اصول هفت‌گانه مهندسی مقاومت‏ پذیری در بیمارستان‏ها، برای ارزیابی مدیریت بحران در بیمارستان کارآمد و مناسب است و می‌تواند برای شناخت نقاط ضعف و تقویت نقاط قوت مدیریت بحران بیمارستانی مورد استفاده قرار گیرد.