بررسی همبستگی متغیرهای آنتروپومتریکی و فیزیولوژیکی مؤثر بر ظرفیت انجام کار فیزیکی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی اهواز

توضیحات :

مجله مهندسی بهداشت حرفه ای

دوره ۴ – شماره ۴ – سال ۱۳۹۶

نویسندگان : داوود افشاری ، عاطفه سیاهی آهنگر ، ساناز محی پور ، کامبیز احمدی انگالی ، سیمین امیرمعزی

چکیده :

مقدمه: اندازه گیری حداکثر ﻇﺮﻓﻴﺖ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻛﺎﺭ ﻓﻴﺰﻳﻜﻲ افراد ﺩﺭ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺗﻨﺎﺳﺐ ﻭ ﺗﻄﺎﺑﻖ ﻓﻴﺰﻳﻮﻟﻮﮊﻳﻚ ﺑﻴﻦ فرد ﻭ ﻭﻇﺎﻳﻔﻲ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻳﻚ ﺷﻐﻞ ﺧﺎﺹ ﺑﺮﻋﻬﺪﻩ ﻭﻱ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻲ ﮔﻴﺮﺩ، اهمیت بسیار زیادی دارد. لذا هدف از مطالعه حاضر  بررسی تاثیر مولفه های آنتروپومتریکی و دموگرافیکی برروی ظرفیت انجام کار فیزیکی بود.

روش بررسی: در این مطالعه ۶۰ نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی اهواز بصورت داوطلبانه انتخاب شدند. برای گردآوری اطلاعات از چک لیستی متشکل از دو بخش استفاده شد. بخش اول اطلاعات دموگرافیک و بخش دوم شامل ابعاد آنتروپومتریکی افراد بود. حداکثر ظرفیت هوازی دانشجویان با استفاده از دوچرخه ارگومتر و به کمک پروتکل آستراند ارزیابی شد. ارتباط بین متغییر های آنتروپومتریکی و دموگرافیکی با حداکثر ظرفیت هوازی افراد با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و آنالیز رگرسیون مورد بررسی قرار گرفت.

یافته ها: میانگین حداکثر ظرفیت هوازی دانشجویان برابر lit/min  ۰/۵۶ ± ۲/۱۹  و ml/kg. min ۸/۹۷±۹۵/۳۵ برآورد شد. نتایج آزمون آماری نشان داد که بین حداکثر ظرفیت هوازی و جنس، وزن، قد، درصد چربی بدن (p ≤ ۰.۰۱) و پهنای شانه (p ≤ ۰.۰۴) همبستگی قوی وجود دارد.

نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که از بین فاکتورهای دموگرافیکی تنها جنس و از نظر ابعادآنتروپومتریکی، وزن، قد، پهنای شانه و در صد چربی  بر روی حداکثر ظرفیت هوازی تاثیر معناداری دارند. لذا با استفاده از معادلات رگرسیون ذکر شده در ایـن مطالعه میتوان با توجه به جنس و ابعاد آنتروپومتریکی میزان ظرفیت انجام کار را تخمین زد.

واژه‌های کلیدی : ظرفیت هوازی ، ارگومتر ، پروتکل آستراند ، ابعاد آنتروپومتری

<< ادامه مطلب را در فایل پیوست مطالعه فرمایید >>

دانلود فایل