بررسی ارتباط بارکاری با شکست های شناختی در میان پرستاران شاغل در بیمارستان‌های امام خمینی (ره) و ولیعصر (عج) تهران

مقدمه: میزان بار کاری و متعاقب آن میزان شکست‌های شناختی از عوامل تاثیر گذار بر رفتار، عملکرد و کارایی و بهره وری پرستاران در محیط کار می باشد. این مطالعه با هدف بررسی ارتباط شکست‌های شناختی و میزان درک و ارزیابی از بار کاری پرستاران انجام گرفته است.

روش کار: این مطالعه توصیفی – تحلیلی  و مقطعی در سال ۱۳۹۳ روی ۱۵۰ نفر  از پرستاران زن و مرد شاغل در  بخش‌های مختلف بیمارستان‌های امام خمینی و ولیعصر شهر تهران انجام گرفت. جهت اندازه گیری بار کار ذهنی و میزان شکست‌های شناختی به‌ ترتیب از پرسش‌نامه بار کار ذهنی (NASA-TLXX) و پرسش‌نامه شکست‌های شناختی (CFQ) استفاده گردید. در نهایت با استفاده از نرم افزار spss  نسخه ۲۰ و انجام آزمون های هم‌بستگی پیرسن و تی-تست و آنالیز واریانس یک طرفه، داده‌ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

یافته ها: با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و اسپیرمن  نتایج پژوهش نشان داد که  در سطح خطای ۵ درصد بین بار کار ذهنی و حافظه اسمی پرستاران ارتباط معنا درای وجود داشت (۰.۰۰ = P-value). هم‌چنین ارتباط بین بار کار فیزیکی با حافظه، توجه و شکست شناختی کلی (CFQtotal) ارتباط نیز معنا دار بود
(۰.۰۵ > P-value). بعد ناکامی بارکاری نیز ارتباط معنا داری با  حافظه، توجه، اعمال حرکتی، مقدار شکست شناختی کلی (CFQtotal) داشت  (۰.۰۵ > P-value).

نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که بار کار ذهنی درک شده در پرستاران بالا می‌باشد  و بین ابعاد شکست های شناختی و بار کار ذهنی تعامل برقرار است. به‌ گونه ای که افزایش ابعاد بار کاری موجب افزایش شکست‌های شناختی در انجام وظیفه می‌گردد.