برآورد هزینه سوانح ترافیکی در ایران با استفاده از روش تمایل به پرداخت

مجله ارتقای ایمنی و پیشگیری از مصدومیت ها

دوره ۲ – شماره ۳ – سال ۱۳۹۳

نویسندگان : الهه عینی ، حمید سوری ، مجتبی گنجعلی ، تابان باغفلکی

چکیده :

مقدمه: برای تخصیص بهینه منابع عمومی و برای برقراری ارتباط بین هزینه و منافع، باید پیوسته و به شکلی نظام مند هزینه تصادفات را محاسبه کرد. هدف مطالعه حاضر، تعیین هزینه ناشی از سوانح ترافیکی در ایران با استفاده از تحلیل وایبول و با روش تمایل به پرداخت بود.

روش بررسی: در یک مطالعه مقطعی در سال ۱۳۹۲ ، تعداد ۸۴۶ نفر (به نسبت اعلام شده گزارش جهانی ایمنی راه سال ۲۰۱۳ سهم عابر پیاده ۲۸ درصد، موتورسیکلت ۲۳ درصد، سرنشینان ۲۶ درصد، رانندگان ۲۳ درصد) تصادفی انتخاب و مورد بررسی قرار گرفتند. پرسشنامه طرح بر اساس استاندارد روش تمایل به پرداخت (ارزشگذاری مشروط، بیان ترجیح، ترجیح آشکار) با لحاظ خطر درک شده تهیه و روایی و پایایی ابزار تعیین شد. پرسشنامه طرح به همراه چهار سناریو برای (سرنشینان، عابران پیاده، رانندگان، موتورسیکلت سواران) جمع آوری شد.

یافته ها: میانگین سنی افراد مورد بررسی ۳۳/۴ ۹/۹ سال و میانگین تمایل به پرداخت در کاربران راه ۲/۶۱۲/۰۵۰ ریال بود. ارزش آماری زندگی برای یک مورد فوت ۱۹/۷۱۳/۵۸۴/۹۰۶ ریال برآورد شد. برای کل موارد فوت در سال ۱۳۹۲ بر اساس ۲۰۴۰۸ مورد مرگ ۴۰۲/۳۱۴/۱۰۶/۰۷۳/۶۴۸ ریال بود. این میزان برای مصدومیت بر اساس حجم ترافیک سالانه در سال ۱۳۹۲ به میزان ۱۱۳/۵۱۸ برای هر مصدومیت ۲/۴۱۲/۵۸۲/۵۰۰ ریال و با توجه به تعداد موارد مصدومیت ۳۱۸/۸۰۲ نفر سال ۱۳۹۲ به میزان ۷۶۹/۱۳۶/۱۲۶/۱۶۵/۰۰۰ ریال و در مجموع موارد فوت و جرح به میزان ۱/۱۷۱/۴۵۰/۲۳۲/۲۳۸/۶۴۸ ریال بود. با توجه به درآمد ناخالص ملی سال ۱۳۹۲ بر اساس آمار بانک جهانی که ۶۰۴/۳۰۰/۰۰۰/۰۰۰ دلار است هزینه سوانح ترافیکی ۶/۴۶ در صد درآمد ناخالص ملی را شامل میشود.

نتیجه گیری: یافته ها نشان داد هزینه سوانح ترافیکی در ایران سهم قابل توجهی از درآمد ناخالص ملی را شامل میشود. اگر سیاست گذاری ها و اختصاص منابع بر اساس شواهد علمی بنا شود میتوان با کاهش میزان مرگ و مصدومیت مبلغ هنگفتی از سرمایه کشور را ذخیره کرد.

واژه‌های کلیدی : تمایل به پرداخت ، سوانح ترافیکی ، ارزشگذاری مشروط ، بیان ترجیح ، ترجیح آشکار

<< ادامه مطلب را در فایل پیوست مطالعه فرمایید >>