اپیدمیولوژی حوادث ناشی از کار در کارگران معادن ذغال سنگ استان کرمان در طول سالهای ۱۳۷۰ الی ۱۳۸۵

زمینه و هدف: سالیانه در جهان میلیون‌ها کارگر قربانی حوادث ناشی از کار می‌شوند که منجر به فوت یا از کارافتادگی تعداد زیادی از آنان می‌گردد. کارگران معادن ذغال سنگ به اقتضای شغلی بیشتر در معرض خطر حوادث ناشی از کار قرار دارند. با توجه به اهمیت سلامت نیروهای کارآمد جامعه و پیشگیری از حوادث زیان‌آور، این پژوهش با هدف تجزیه تحلیل حوادث ناشی از کار در کارگران معادن ذغال سنگ استان کرمان در طول سال‌های ۱۳۷۰ الی ۱۳۸۵ صورت گرفت.

روش بررسی: در این مطالعه توصیفی اطلاعات حوادث ثبت شده و تائید شده موجود در دفاتر معادن ذغال سنگ استان کرمان در طی سال‌های ۸۵-۷۰۰ جمع‌آوری و شاخص‌های ایمنی (فراوانی حادثه، شدت حادثه و فراوانی شدت حادثه ) استخراج و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

یافته ها: نتایج نشان داد در طی سال های ۸۵-۷۰ در مجموع ۳۶۴۲ مورد حادثه و به طور متوسط در هر سال ۲۲۸ حادثه رخ داده است. از بین حوادث اتفاق افتاده ۵۱۱ مورد آن منجر به مرگ شده است که بیشترین آن مربوط به سال۷۲ (۱۳ مورد) و کمترین آن مربوط به سال‌های ۷۱ ، ۷۳ ، ۷۵ و ۷۶ (هر سال ۱ مورد) می‌باشد. میانگین ( انحراف معیار± ) ضریب فراوانی، شدت و فراوانی شدت-حادثه به ترتیب ۳/۳۱ (۹/۲۵±)، ۸/۴۷۳۹ (۱/۱۱۲۷۵±) و ۳/۹(۴/۱۲ ±) بود. بر اساس نتایج کنترل چارت، ضریب فراوانی حادثه بجز سال ۸۱ که کمی بیش از انتظار و سال ۷۲ که کمی کمتر از انتظار بوده در بقیه سالها در حد انتظار بوده است. دو شاخص شدت و فراوانی شدت حادثه در طول دوره ۱۶ ساله در حد انتظار بوده است.

نتیجه گیری: در مجموع شاخص‌های ایمنی در طول مدت ۱۶ سال در حد انتظار بوده و وضعیت ثابتی داشته است. به عبارت دیگر تغییری در جهت بهبود و ارتقای آنها مشاهده نمی‌گردد. از این‌رو به منظور دستیابی به استاندادهای لازم و تاًمین ایمنی هر چه بیشتر کارگران شاغل در معادن لازم است سازمانهای ذیربط با همکاری، هماهنگی و نظارت درجهت ارتقای شاخص‌های ایمنی در معادن ذغال سنگ برنامه‌ریزی و اقدام نمایند.