آیین نامه مشاوران حفاظت فنی و خدمات ایمنی

هدف: 

این آیین نامه بمنظور ارتقای سطح ایمنی درکارگاه های مشمول ونظام مند نمودن بکارگیری اشخاص دارای صلاحیت درزمینه خدمات ایمنی و پیشگیری از حوادث ناشی از کار برای صیانت از نیروی انسانی ومنابع مادی کشور بموجب ماده ۸۶ قانون کار جمهوری اسلامی ایران تدوین گردیده است.

دامنه شمول: 

این آیین نامه برای کلیه کارگاه های مشمول قانون کار و مشاوران حفاظت فنی و خدمات ایمنی لازم الاجرا میباشد .

فصل اول– تعاریف

در این آیین نامه اصطلاحات زیر در معانی مشروح زیر به کار میرود :

مرجع دارای صلاحیت برای صدور پروانه و مجوز فعالیت: در این آیین نامه مرجع دارای صلاحیت برای صدور پروانه و مجوز فعالیت، مرکز تحقیقات و تعلیمات حفاظت فنی و بهداشت کار وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی میباشد که از این پس در متن با عنوان مرکز ذکر میگردد.

شورای عالی حفاظت فنی: شورایی است که به استناد ماده ۸۶ قانون کار جمهوری اسلامی ایران تشکیل شده است و از این پس در این آیین نامه با نام شورا عنوان میگردد.

شخص دارای صلاحیت: شخص حقیقی یا حقوقی است که پس از احراز شرایط مندرج در این آیین نامه و طی مراحل قانونی موفق به کسب پروانه صلاحیت میگردد.

موافقت اولیه : موافقتی کتبی است که ابتدا به شخص حقوقی متقاضی برای تاسیس و راه اندازی فعالیتهای موضوع این آیین نامه،برای احراز شرایط مندرج در فصل ششم این آیین نامه از طرف مرجع ذی صلاح صادر می شود.

پروانه صلاحیت: مجوزی است که پس از طی مراحل برابر مقررات، برای اشخاص حقیقی و حقوقی دارای صلاحیت توسط مرکز صادر میگردد.

زمینه تخصصی: نوع فعالیتی است که شخص دارای صلاحیت در هر یک از موارد مندرج در ماده ۲ این آیین نامه، مجاز به ارائه خدمات در آن میباشد.

<< ادامه مطلب را در فایل پیوست مطالعه فرمایید >>