مقایسۀ دو روش برهم‌کنش هسته‌ای و پراکندگی تشدیدی برای اندازه ‏گیری نمایۀ عمقی اکسیژن در آلومینای نانو متخلخل

شناسایی و تعییین نمایۀ عمقی اکسیژن در سطح مواد، لایه‌های نازک و به‌ویژه در کاربردهای صنعتی که با طیف گسترده‌ای از اکسیدها استفاده می‌شود، بسیار ضروری است. در این بررسی، از دو روش آنالیز با باریکۀ یونی (IBA)، یعنی پراکندگی الاستیک تشدیدی (RES) برای اکسیژن (۱۶O(α, α)۱۶O) و واکنش هسته‌ای (۱۶O(d, p1)17O و ۱۶O(d, p0)17O)، برای به‌ دست‌ آوردن نمایۀ عمقی غلظت اکسیژن در آلومینای آندی نانو حفره استفاده شد. با استفاده از نرم‌افزار های موجود، طیف‌های حاصل از آزمایش شبیه‌سازی شدند و مشخص شد که حداکثر عمق اندازه‌گیری اکسیژن به‌ دست‌ آمده از روشRES ، اگرچه کمتر از واکنش هسته‌ای (d,p) است، دقت این روش بسیار بالاتر است. این حساسیت بالا به‌ دلیل قله تیز سطح مقطع تشدیدی است که باعث تفکیک‌پذیری عمقی خیلی خوب می‌شود و برای آنالیزهای دقیق، از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است.