بررسی دوز مؤثر سالیانه پرتوکاران بخش آنژیوگرافی قلب (Cath Lab) بیمارستان افشار یزد و ارائه راهکارهای حفاظت پرتوی جهت مدیریت بهتر دوز دریافتی پرسنل

توضیحات :

فصلنامه علمی تخصصی طب کار

دوره ۱۲ – شماره ۱ – سال ۱۳۹۹

نویسندگان : اعظم عسگری ، علی اصغر پرچ ، سید جلیل میرمحمدی ، امیر هوشنگ مهرپرور ، الهه دانشیان ، زهرا نکوفر

چکیده :

مقدمه: با توجه به استفاده روزافزون از روش‌های آنژیوگرافی و احتمال ابتلا به خطرات قطعی و تصادفی برای پرتوکاران این بخش نسبت به سایر روش‌های رادیولوژیکی، حفاظت پرتوی این پرتوکاران از اهمیت بالایی برخوردار است. این مطالعه بر آن است تا دوز موثر پرسنل بخش آنژیوگرافی را بدست آورده و با حد دوز استاندارد مقایسه گردد و راه‌کارهای کاهش دوز شغلی آنژیوگرافی بیان گردد.

روش بررسی: در این پژوهش گزارش فیلم بج افراد پرتوکار در اتاق آنژیوگرافی از ۱۳۹۴ تا ۱۳۹۷ بررسی گردید و دوز موثر دوره‌ای و سالیانه ۳۴ پرتوکار به­دست آمد. همچنین ارتباط بین دوز موثر و شاخص توده بدنی، سابقه پرتوکار و جنس و سن پرتوکار نیز مورد ارزیابی قرار گرفت.

نتایج: نتایج نشان داد که متوسط دوز موثر پزشکان، پرستاران و رادیوتکنولوژیست بخش آنژیوگرافی در مدت ۲ ماه در هر دوره ۲/۰ میلی سیورت و متوسط دوز موثر سالیانه آن‌ها به ترتیب ۶/۱، ۲/۱ و ۲/۱ بوده است. همچنین ارتباط معناداری بین دوز موثر و سابقه، سن، جنس و شاخص توده بدنی یا BMI پرتوکاران مشاهده نشده است.

نتیجه‌گیری: دوز موثر پرتوکاران این مطالعه کمتر از حد دوز سالیانه می‌باشد. پایین بودن دوز موثر موجب نمی‌شود تا حفاظت پرتوی آن‌ها کم‌اهمیت باشد زیرا این کاهش می‌تواند به دلیل رعایت حفاظت پرتوی توسط پرسنل بخش باشد؛ بنابراین تا حد ممکن باید اقدامات حفاظتی جهت کاهش پرتوگیری پرتوکاران آنژیوگرافی صورت گیرد. در این پرتوکاران حفاظت از تیروئید، چشم، گنادها و اندام‌هایی که معمولاً خارج از روپوش سربی قرار دارند از اهمیت بالایی برخوردار است.

واژه‌های کلیدی : آنژیوگرافی ، دوز موثر ، حفاظت پرتوی ، کاردیولوژیست ، دوز شغلی

<< ادامه مطلب را در فایل پیوست مطالعه فرمایید >>

دانلود فایل