توضیحات :
مجله مهندسی بهداشت حرفه ای
دوره ۷ – شماره ۴ – سال ۱۳۹۹
نویسندگان : سید مهدی موسوی ، سعید یزدانی راد ، مرضیه صادقیان ، میلاد عباسی ، مهسا جهادی نائینی
چکیده :
سابقه و هدف: بیماری کووید-۱۹ علاوه بر اثرات جسمانی، اثرات روانی نظیر استرس، اضطراب و اختلالاتی همچون خودبیمارانگاری را به همراه دارد. در این راستا، مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط بین خودبیمارانگاری با تابآوری در شرایط همه‌گیری بیماری کووید-۱۹ در یک محیط شغلی انجام شد.
مواد و روش‌‌ها: مطالعه مقطعی حاضر در اواخر بهار سال ۱۳۹۹ در ارتباط با ۲۷۵ نفر از کارکنان یکی از صنایع جنوب ایران انجام شد. ابزارهای گردآوری اطلاعات عبارت بودند از: پرسشنامه دموگرافیک، پرسشنامه محقق‌ساخته، پرسشنامه خودبیمارانگاری ایوانز (Evans) و پرسشنامه تابآوریCD-RSC (Connor-Davidson Resilience Scale). اطلاعات جمع‌آوری شده با استفاده از نرم‌افزار SPSS ۲۲ و تحلیل واریانس یک‌طرفه، Pearson و رگرسیون خطی مورد تحلیل قرار گرفتند.
یافته‌ها: نتایج نشان دادند که میانگین شیوع خودبیمارانگاری ۳۳.۳۷، انحراف معیار آن ۱۴.۸۷ و میانگین کل و انحراف معیار نمره تابآوری ۲۰.۹۵±۷۸.۵۶ می‌باشد. در این مطالعه بین خودبیمارانگاری با متغیرهای سن، سابقه کار، استفاده از وسایل حفاظت فردی، تجربه کرونا و توجه به اقدامات پیشگیرانه، رابطه معناداری وجود داشت (۰۵/۰P<). بین تابآوری و متغیر سن، سابقه کاری، توجه به اقدامات پیشگیرانه و استفاده از وسایل حفاظت فردی نیز رابطه معناداری مشاهده گردید (۰۵/۰P<). شایان ذکر است که رابطه منفی و قابل توجهی بین خودبیمارانگاری و تابآوری وجود داشت.
نتیجه‌گیری: با توجه به اثرات روانی بیماری کووید-۱۹ نظیر استرس و خودبیمارانگاری، انجام اقداماتی جهت کاهش اختلال خودبیمارانگاری و افزایش تابآوری در بین کارکنان به عنوان یکی از راه‌کارهای مقابله با خودبیمارانگاری به ویژه در مواجهه با شرایط سخت همه‌گیری کرونا ضروری می‌باشد.
واژه‌های کلیدی : تاب آوری ، خودبیمارانگاری ، کووید-۱۹
<< ادامه مطلب را در فایل پیوست مطالعه فرمایید >>
لطفا برای دانلود مقاله ” بررسی ارتباط بین تابآوری و خودبیمارانگاری ناشی از بیماری کووید-۱۹: مطالعه موردی در یک محیط شغلی ” از لینک زیر استفاده نمایید.
