بررسی آلودگی صدا و آسایش آکوستیکی در کلاس ‎های درس دانشگاه علوم پزشکی همدان در سال ۱۳۹۱

مقدمه: آلودگی صدا در حین فعالیت آموزشی باعث ایجاد خستگی ذهنی، اختلال در تمرکز و افت یادگیری می‌گردد. هدف از انجام این پژوهش ارزیابی آلودگی صدا و سطح آسایش صوتی در کلاس ‎های معمول درس و ارائه روش‌های اصلاحی جهت بهبود شرایط آسایش آکوستیکی می ‎باشد.

مواد و روش‌ها: طی این مطالعه مقطعی، سطح آسایش صوتی در ۲۰ کلاس‎ درس در ۷ دانشکده دانشگاه علوم پزشکی همدان با استفاده از پرسشنامه ای با ضریب پایایی۷۷/۰ که بین ۴۱۳ نفر از دانشجویان تکمیل گردید، تعیین شد. اندازه‎ گیری تراز صدا در کلاس های درس با استفاده از صدا سنج مدل TES – 1358 مطابق با روش ANSI S12.6 صورت گرفت.

یافته‌ها: نتایج نشان داد تراز صدای زمینه dB(A) 3±۹۷/۴۶ ، و تراز صدا در خارج کلاس ‎ها dB(A) 8/4 ±۱۶/۵۷ بود. میزان تراز صدای زمینه در کلاس‌ها بالاتر از حد توصیه شده dB(A) 45 قرار داشت(۰/۰۰۱ =P). فعالیت ‎های ساختمانی مهم‌ترین منبع ایجاد صدا و اختلال در تمرکز مهم‌ترین عارضه ناشی از صدا تعیین گردید. نسبت سیگنال به صدا در داخل کلاس ‎هاdB(A) 54/3 ±۱۴/۱۳ بود که در مقایسه با حد توصیه شده dB(A) 15 نامطلوب بود(۰/۰۰۱ =P). اختلاف میزان قابلیت فهم گفتار دانشجویان نیز در سطوح مختلف نسبت سیگنال به صدا معنی دار بود (۰/۰۳۵ =P).

نتیجه‌ گیری: نتایج تایید نمود که کلاس‌های درس از شرایط آکوستیکی مناسبی برخوردار نیستند. تراز صدای زمینه در داخل کلاس‌ها نیز عمدتا تحت تاثیر صدای خارج از کلاس قرار دارد. با توجه به اثبات اثرات صدا بر کاهش تمرکز دانشجویان اقداماتی جهت بهبود شرایط آکوستیکی کلاس‌ها ضروری به نظر می‌رسد.

واژه‌های کلیدی : آسایش آکوستیکی ، کلاس درس ، قابلیت فهم گفتار ، آلودگی صدا