اولویت بندی شاخص های مدیریت بهداشت و ایمنی شغلی در صنعت ساخت و ساز مبتنی بر تصمیم گیری چند معیاره

زمینه و هدف: زیرساخت ها از مهمترین بخش های حیاتی امنیت ملی،امنیت عمومی و زیست محیطی در هر جهان هستند. بروز حوادث در زیرساخت­های اساسی از اتفاقات معمول درتمام کشورهای دنیاست. وقوع چنین حوادثی سبب آسیب و صدمه به انسان،صنعت ومحیط زیست می گردد. صنعت ساختمان سازی با مسائل و ابهامات  زیادی مواجه ذاتی دارد. در  کشور ایران حوادث و اتفاقات این صنعت در مقایسه با سایر صنایع بیشتر است.این مطالعه با هدف ، اولویت بندی شاخص های ایمنی و بهداشت در صنعت ساخت و ساز در دو گروه ساختمانهای کوچک و بزرگ با استفاده از روش تاپسیس فازی انجام شده است.

روش بررسی: شاخص ­ها جهت کلیه محورهای فعالیتی مهمترین بخش و بدنه استقرار سیستم  مدیریت ریسک محسوب می­گردند. برای ارزیابی عملکرد بهداشت وایمنی در صنعت ساخت و ساز ابتدا شاخص های عملکردی از میان لیست مبسوط شاخص ها، کلیدی سازی و انتخاب گردید. سپس شاخص های کلیدی سازی شده با کمک معیارهای SMART( Specific, Measurable, Achievable, Realistic Timeable) وزن دهی و اولویت بندی  شد.

یافته ها: نتایج بدست آمده از آنالیز فازی تاپسیس مبنی بر تعیین اولویت شاخصهای ایمنی بهداشت در هر گروه از ساختمان های کوچک و بزرگ، بیانگر  محدوده مختلفی از اولویت شاخصهای۲۸گانه میباشد. ایمنی سازه ­های هم جوار و همچنین استفاده از  وسایل حفاظت فردی PPE Personal protective Equipment) )در ساختمانهای کوچک و حداکثر ۶۶ طبقه از ضریب نزدیکی بالایی برخوردار بود.در حالیکه در ساختمانهای بزرگ و بیش از ۶۶ طبقه صدا، ایمنی داربست، گودبرداری و بالابرها به دلایل ارتفاع و گستره عمودی سازه ها در اولویت بالاتری قرار داشتند.

نتیجه گیری: اولویت بندی  شاخص های ایمنی و بهداشت مبتنی بر روش تاپسیس فاز ی با کمک معیارهایSMART می­تواند به عنوان یک روش کاربردی در رشته مهندسی بهداشت حرفه ای باشد.