استفاده از سیستم استنتاج فازی ، اعداد فاصله ای و عملگر نگاشت به منظور تعیین سطح ریسک

زمینه و هدف: ماتریس ریسک به دلیل دارا بودن ویژگی‌هایی نظیر ویژگی‌هایی نظیر ظاهر گرافیکی،  راحتی در  قابلیت درک و کاربری آسان به عنوان یکی از ابزارهای ارزیابی ریسک تبدیل شده است. از سوی دیگر، ویژگی‌هایی نظیر عدم دقت در طبقه‌ بندی شاخص ریسک و هم چنین ذهنی بودن فرایند محاسباتی آن، استفاده از آن را محدود کرده است. به منظور حل این معضل در این مطالعه از سیستم­ های استنتاج منطق فازی و عملگرهای ریاضیاتی (اعداد فاصله‌ای و عملگر نگاشت ) استفاده‌ شده است.

روش بررسی: دراین مطالعه ابتدا ۱۰ سناریوی ریسک در فرایند حفاری و لوله‌ گذاری انتخاب‌ شده، سپس نتایج ارزیابی ریسک با استفاده از چهار نوع ماتریس تحت عنوان ماتریس ریسک سنتی(ORM)، سلول‌های جابجا شده (RCM)، بسط یافته (ERM) و فازی (FRM) مورد بررسی قرار گرفتند.

یافته‌ها: نتایج مطالعه نشان دادند که استفاده از ماتریس  FRM و ERM، به دلیل بالا بودن دو شاخص “چگالی شباهت ریسک” (RTD) و “چگالی سطح ریسک” (RLD) درماتریس ORM و RCM، و هم چنین دقیق تر بودن نتایج ارائه‌شده در FRM و ERM در ارزیابی ریسک اولویت داشته، هر چند ماتریس FRM به دلیل استفاده از توابع عضویت فازی نتایج قابل‌اطمینان تری ارائه می‌کند.

نتیجه گیری: استفاده ازمباحث ریاضیاتی جدید نظیر مجموعه‌های فازی و عملگرهای حسابی و نگاشت جهت ارزیابی ریسک، در مواقعی که داده‌های دقیق در دسترس نبوده و یا اطلاعات آن به صورت محدوده‌ ای در دسترس باشد، می‌تواند دقت ماتریس ریسک را بهبود بخشیده و قابلیت اطمینان نتایج ارزیابی ریسک را افزایش دهد.