بررسی تأثیر آموزش مدل طرح‌واره‌ محور بر کاهش فرسودگی شغلی

زمینه و هدف: یکی از عمده‌ ترین مسائل شغلی که معمولاً به شکل واکنش در برابر فشارهای شغلی- سازمانی در میان کارکنان دیده می-شود پدیده فرسودگی شغلی است که نشان دهنده کاهش قدرت سازگاری فرد با عوامل تنش‌زای محیط کار است. بطور کلی فرسودگی یکی از عوامل ایجاد درگیری، تغییر و یا کناره‌گیری از کار است. پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر آموزش مدل طرح‌واره محور به شیوه گروهی بر کاهش فرسودگی شغلی کارکنان شرکت زغال سنگ پروده طبس انجام شد.

روش بررسی: برای این منظور، از روش نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون– پس‌آزمون با گروه کنترل استفاده شد. تعداد ۳۰ نفر از کارکنانی که بالاترین میزان فرسودگی شغلی را داشتند، انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. سپس گروه آزمایش به مدت ۶ جلسه ۹۰ دقیقه‌ای تحت آموزش مدل طرح‌واره محور قرار گرفت و گروه کنترل آموزشی دریافت نکردند. شرکت-کنندگان هر دو گروه قبل و بعد از آموزش فرم ۲۲ سؤالی پرسشنامه فرسودگی شغلی مسلش (۱۹۸۱) را تکمیل کردند.

یافته ها: نتایج تحلیل کواریانس و آزمون t تفاضل، نشان داد که در نمرات گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنی‌داری به وجود آمده است. به این ترتیب که فرسودگی شغلی و ابعاد خستگی هیجانی و مسخ شخصیت و فقدان موفقیت فردی بهبود یافته است (۰۵/۰>P).

نتیجه گیری: در نتیجه می‌توان گفت جلسات آموزش گروهی مدل طرح‌واره محور به طور معنی‌داری باعث کاهش فرسودگی شغلی و ابعاد خستگی هیجانی، مسخ شخصیت و فقدان موفقیت فردی شده است.

واژه‌های کلیدی : آموزش مدل طرح واره محور ، فرسودگی شغلی