بررسی برنامه حفاظت شنوایی در کارگران صنایع مختلف شهرستان یزد

فصلنامه علمی تخصصی طب کار

دوره ۳ – شماره ۴ – سال ۱۳۹۰

نویسندگان : امیر‌ هوشنگ مهرپرور ، سید جلیل میرمحمدی ، مریم فضل علیزاده ، محمد علی قوه ، محمد عمرانی

چکیده :

مقدمه: سرو صدا به عنوان قابل پیش گیری‌ ترین آلاینده در محیط کار شناخته می‌شود. مهم‌ترین عامل ایجادکننده کاهش شنوایی ناشی از سرو صدا مواجهه طولانی مدت با صوت بالاتر از ۸۵ دسی‌بل و عدم استفاده از محافظت شنوایی است. با توجه به اهمیت استفاده‌ کارگران صنایع از وسایل حفاظت شنوایی، این مطالعه به منظور ارزیابی فراوانی و نحوه‌ استفاده‌ کارگران صنایع شهرستان یزد از این وسایل انجام شده است.

روش بررسی: در این مطالعه مقطعی ۶۴۸ نفر از کارگران صنایع مختلف شهر یزد انتخاب و از نظر مواجهه با صدای بالاتر از dB85، استفاده از گوشی‌های حفاظتی و نحوه استفاده از گوشی و نیز آموزش نحوه استفاده از این وسایل تحت بررسی قرار گرفتند. پرسشنامه‌ای در مورد نیاز به استفاده از گوشی، استفاده یا عدم استفاده از گوشی، استفاده از وسیله مناسب و دلایل عدم استفاده احتمالی از گوشی تکمیل شد.

یافته‌ها: میانگین سنی کارگران ۹.۶۷±۳۴.۸ و میانگین سابقه کار ۶.۲±۹ سال بود. ۸۴ نفر(۲۱%) از گوشی استفاده می‌کردند که از این تعداد ۳۰ نفر(۳۵.۷%) به ‌طور صحیح از گوشی خود استفاده می‌کردند و ۵۴ نفر(۶۴.۳%) گوشی را به طریق صحیح استفاده نمی‌کردند. بین سن، سابقه کار، و درآمد کارگران و استفاده از وسایل حفاظت شنوایی رابطه آماری معنی‌دار بدست آمد و بیشترین علتی که کارگران برای عدم استفاده از گوشی عنوان کردند مشکل بودن استفاده از این وسایل بود.

نتیجه‌گیری: با توجه به ماهیت قابل پیشگیری کاهش شنوایی ناشی از صدا، لزوم توجه به طراحی و تهیه لوازم حفاظت شنوایی با کیفیت بهتر و قابلیت استفاده راحت‌تر و نظارت بر نحوه‌ی استفاده از آنها توسط کارگران ضروری به نظر می‌رسد. ‌

واژه‌های کلیدی : کاهش شنوایی ناشی از صدا ، وسایل حفاظت شنوایی ، صدا ، ایران

<< ادامه مطلب را در فایل پیوست مطالعه فرمایید >>