بررسی ارتباط اختلال خواب با شاخص توانایی انجام کار در کارگران یکی از واحدهای مناطق نفت خیز جنوب

فصلنامه علمی تخصصی طب کار

دوره ۹ – شماره ۳ – سال ۱۳۹۶

نویسندگان : متین نصر اصفهانی ، علی حق جو ، حسین دانش ، زهرا ایمانی زاده ، صابر محمدی

چکیده :

مقدمه: خواب آلودگی روزانه شایع ترین تظاهر روزانه اختلالات تنفسی حین خواب است که بر روی عملکرد رفتاری و شناختی افراد تاثیر منفی زیادی می‌گذارد. بیمارانی که از این اختلالات رنج می‌برند در مقایسه با افراد سالم در معرض افزایش ریسک ابتلا به خواب آلودگی افراطی روزانه، عوارض عصبی روانی و هم چنین افزایش احتمال تجربه تصادفات رانندگی و حوادث شغلی هستد که این موارد می‌توانند توانایی انجام کار در کارگران را کاهش دهند. WAI (Work Ability Index)  یک شاخص مهم و ساده جهت اندازه‌گیری توانایی انجام کار در کارگران است که به طور عینی می تواند تعادل بین نیاز کار و توانایی انجام کار در کارگران را اندازه‌گیری نماید.

روش بررسی: این مطالعه به صورت مقطعی و بر روی ۲۲۴ پرسنل یکی از واحدهای مناطق نفت خیز جنوب که به صورت تصادفی انتخاب شده اند انجام شده است. از تمام شرکت‌کنندگان خواسته شد تا دو پرسشنامه ESS (Epworth Sleepiness Scale)  و WAI را تکمیل نمایند. کسب نمره بیشترو مساوی ۱۳ برای پرسشنامه ESS به عنوان معیار خواب آلودگی مفرط روزانه و کسب نمره کمتر و مساوی ۳۶ برای پرسشنامه WAIبه عنوان توانایی انجام کار ضعیف در نظر گرفته شد.

نتایج: میانگین شاخص WAI در افراد مورد مطالعه (۴۸/۵±۲۲/۴۰) و میانگین امتیاز خواب آلودگی روزانه ESS (۴±۹۹/۶) به دست آمد. نتایج آزمون‌های آماری نشان داد که بین خواب آلودگی مفرط روزانه و توانایی انجام کار در گروه‌های سنی مختلف همبستگی (۲۱/۰- = r ) معنی‌دار وجود دارد (۰۵/۰>P).

نتیجه‌گیری: میانگین شاخص WAI این مطالعه در سطح قابل قبول قرار داشت (۳۶ <WAI). ارتباط شاخص WAI و ESS در گروه‌های سنی مختلف حاکی از آن است که با اصلاح وضعیت خواب و درمان بیماری هایی که منجر به خواب آلودگی روزانه می‌شوند می‌توان وضعیت توانایی انجام کار در کارگران را بهبود بخشید.

واژه‌های کلیدی : توانایی انجام کار ، شاخص توانایی انجام کار ، خواب آلودگی روزانه

<< ادامه مطلب را در فایل پیوست مطالعه فرمایید >>