توضیحات :
مجله علمی پژوهشی سلامت کار ایران
دوره ۱۵ – شماره ۱ – سال ۱۳۹۷
نویسندگان : راضیه قاسمی پیربلوطی ، مهناز صارمی ، امیر کاوسی
چکیده :
زمینه و هدف: آموزش عالی نقش عمدهای در توسعهی منابع انسانی و تربیت افراد متخصص دارد و اُفت تحصیلی زیانهای علمی، فرهنگی و اقتصادی زیادی متوجه دولتها وخانوادهها میکند. شناسایی عوامل مهم در پیشرفت تحصیلی مستلزم تحقیقات بسیار در این زمینه است. تمرینات منظم فیزیکی از مهمترین بخشهای سبک زندگی سالم و مرتبط با عملکرد بهتر تشخیص داده شده است. توانایی فیزیکی با میانجیگری توانایی شناختی موجب پیشرفت تحصیلی میشود. تحقیق حاضر گامی درجهت آزمون این فرضیه و سنجش تاثیر مستقیم و غیر مستقیم حداکثرظرفیت هوازی بر عملکرد تحصیلی در دانشجویان میباشد.
روش بررسی: ۳۵۰ نفر از دانشجویان مشغول به تحصیل دوره کارشناسی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در این مطالعه شرکت کردند. نمونهها پس از مطالعه و امضای رضایت نامه، پرسشنامه عملکرد تحصیلی فام و تیلور را پاسخ و تست شناختی استروپ پیچیده وتست پله چستر را انجام دادند. دادههای به دست آمده از این آزمونها توسط نرمافزار ۲۲SPSS و از طریق تحلیل مسیر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافتهها: آزمون همبستگی پیرسون ارتباط مثبت و معنیدار در سطح ۵ درصد بین توانایی فیزیکی با توانایی شناختی و عملکرد تحصیلی را تشخیص داد. نتایج تحلیل مسیر نشان داد اثر علی کلی حداکثر ظرفیت هوازی بر عملکرد تحصیلی ۰/۵۵۹، مقدار تأثیر مستقیم حداکثر ظرفیت هوازی بر عملکرد تحصیلی۰/۵۰۵و مقدار تأثیری که با میانجیگری توانایی شناختی بر عملکرد تحصیلی میگذارد ۰/۰۵۴ میباشد.
نتیجهگیری: مشابه تحقیقات پیشین ارتباط مثبت بین توانایی فیزیکی با توانایی شناختی و عملکرد تحصیلی تأیید شد. حداکثر ظرفیت هوازی هم به صورت مستقیم و هم غیر مستقیم با میانجیگری توانایی شناختی، عملکرد تحصیلی را تحت تأثیر قرار می دهد. اگر تمامی متغیرهای میانجی (که تا کنون شناسایی نشدهاند) به درستی شناسایی و در این الگو جانمایی شوند ضریب اثر کل حداکثر ظرفیت هوازی بر عملکرد تحصیلی افزایش مییابد و قوام الگوی فعلی ارتقاء خواهد یافت.
واژههای کلیدی : حداکثر ظرفیت هوازی ، توانایی شناختی ، عملکرد تحصیلی ، دانشجویان
<< ادامه مطلب را در فایل پیوست مطالعه فرمایید >>
