بررسی و تحلیل سیستم اصلاح شرایط کاری (بهداشت ، ایمنی و ارگونومی) با رویکرد ارگونومی کلان در یک شرکت تولیدی از صنایع نیروگاهی ایران در سال ۱۳۸۹

زمینه و هدف: تجربه در سطح دنیا، تأثیر مثبت بکارگیری ارگونومی در بخش‌های مختلف را به صورت اصلاح شرایط کاری، بهبود کمی و کیفی تولید، کاهش شیوع آسیب‌های اسکلتی-عضلانی ناشی از کار، کاهش هزینه و در نتیجه افزایش بهره‌وری نشان داده است و این امر تنها در سایه تبعیت از سیستم اصلاح شرایط کاری مناسب و بکارگیری رویکرد ارگونومی کلان خواهد بود. این مطالعه با هدف تعیین چگونگی وضعیت موجود و تحلیل سیستم اصلاح شرایط کاری در یک شرکت تولیدی از صنایع نیروگاهی با رویکرد ارگونومی کلان انجام گرفت.

روش بررسی: این مطالعه از نوع توصیفی-تحلیلی می‌باشد. در ابتدا وضعیت برنامه بهبود شرایط کاری با استفاده از سه پرسشنامه، از دیدگاه مدیران (۲۹ نفر)، پرسنل واحد HSE (55 نفر) و کارکنان عملیاتی ( ۸۵ نفر) مورد ارزیابی قرار گرفت و سپس سه ابزار دیگر از ارگونومی کلان استفاده گردید.

یافته ها: با توجه به نتایج؛ ۱) پرسشنامه ها و آزمون‌های مربوطه، سه گروه هدف در مورد اهداف برنامه بهبود شرایط کاری و روش‌های ارتقاء آن نظرات یکسانی داشته، ولی در بعضی موارد نظرات متفاوتی داشتند. ۲) کارگاه آینده و مصاحبه ها، به فقدان سبک رهبری مشارکتی و عدم وجود سیستم کاری مناسب در شرکت مربوطه اشاره داشتند. ۳) بکارگیری چک لیست ILO تعامل مناسب بین سطوح بالا و پایین سازمان را نشان داد.

نتیجه گیری: بیداری نیاز به تغییر در سطوح میانی و پایینی سازمان جهت حل مشکلات مربوط به سیستم اصلاح شرایط کاری ایجاد شد. برای اجرای یک فرآیند شیوه مداخله ارگونومی نیاز به حمایت کامل مدیریت و کارکنان می‌باشد.