شیوع علائم تحت کلینیکی مسمومیت با جیوه در دندانپزشکان، ناشی از مواجهه شغلی با آمالگام

زمینه و هدف: در بین گروه های شغلی، دندانپزشکان بدلیل کار با ماده آمالگام که حاوی جیوه می باشد با بخارات این ماده سمی در تماس هستند. علیرغم اینکه مسمومیت با جیوه بشکل وسیع مورد مطالعه قرار گرفته اما نگرانیهایی در مورد مواجهه با مقادیر کم جیوه و اثرات جانبی آن در دندانپزشکان وجود دارد.این مطالعه با هدف بررسی اثرات مواجهه شغلی دندانپزشکان با غلظتهای کم جیوه انجام شد.

روش بررسی: در این بررسی کوهورت تاریخی افراد مورد مطالعه را ۱۰۶ نفر دندانپزشک و ۹۴ نفر پزشک عمومی (گروه مرجع) از کلینیکهای خصوصی و دولتی شهر شیراز تشکیل می دادند. از شرکت کنندگان در مطالعه خواسته شد که پرسشنامه ای را در مورد متغیرهای جمعیت شناختی و علائم احتمالی مسمومیت با جیوه و نحوه انجام کار تکمیل نمایند. علاوه بر آن، با استفاده از روشهای استاندارد، غلظت جیوه در هوای کلینیکها و در ادرار افراد هر دو گروه اندازه گیری شد و داده ها با آزمونهای آماری مناسب مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. در آنالیز تک متغیره، از آزمون کای دو برای مقایسه متغیرهای کیفی در دو گروه استفاده گردید. در مورد داده های کمی، از آزمون t مستقل و تست Mann-Whitney U استفاده شد. در آنالیز چند متغیره، از رگرسیون لجستیک برای بررسی اثر مخدوش کننده ها و کنترل آنها استفاده گردید.

یافته ها: از نظر بسیاری از متغیرهای جمعیت شناختی بجز سن و تعداد دندانهای ترمیم شده خود فرد، دو گروه با هم یکسان بودند. میانه غلظت جیوه در هوای کلینیکهای دندانپزشکی ۳۵/۳ برآورد گردید. به همین ترتیب، غلظت جیوه ادراری دندانپزشکان معادل ۲۲/۳ تعیین شد. این مقدار به شکل معنی داری از گروه مرجع بالاتر بود. بعلاوه آنالیز داده ها نشان داد که علائم تحت کلینیکی مسمومیت در دندانپزشکان شیوع بیشتری داشت.

نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که مواجهه با بخارات جیوه حتی در غلظتهای کم سبب افزایش معنی دار شیوع علائم تحت کلینیکی مسمومیت با جیوه می گردد.